تحلیل کمّی چیست

معرفی انواع تکنیک ارزیابی ریسک

تحلیل بنیادی

سرمایه گذاران زیادی در بازارهای مختلف مالی از جمله بورس، فارکس و اخیرا ارزهای دیجیتال وجود دارند که بر اساس تحلیل های متفاوتی از جمله تحلیل تکنیکال به معاملات خود می پردازند، اما یکی از تحلیل های کاربردی در میان این معامله گرها، تحلیل بنیادی یا فاندامنتال Fundamental می باشد که به رفتار، اخبار و رویدادهای در حال وقوع مرتبط با یک سهم می پردازد.

برای مشاوره کاربرد تحلیل بنیادی

برای مشاوره کاربرد تحلیل بنیادی

عناوین اصلی این مقاله

بازارهای مالی و بورس جزو مهم ترین بازارها برای کسب درآمد و دریافت سودهای بیشتر هستند، اما این نکته نیز حائز اهمیت می باشد که در این نوع بازارها خطرات و ریسک زیادی وجود دارد که هر سرمایه گذاری باید از روش هایی مختلفی که آموزش دیده استفاده کرده و از ضررهای احتمالی جلوگیری کند.

تحلیل های زیادی در بازارهای مالی وجود دارد که به تمامی معامله گران در راستای یافتن مسیر و پروژه برتر کمک می کنند تا آنها بتوانند با مطالعه و بررسی انواع تحلیل های بازاری از جمله تحلیل تکنیکال، تحلیل بنیادی و انواع تحلیل های دیگر به کسب درآمد برسند.

در این مقاله قصد داریم یکی از پرکابردترین تحلیل های کسب درآمد در دنیای بورس، ارزدیجیتال و بازارهای مالی بین المللی دیگر به نام تحلیل بنیادی یا همان تحلیل فاندامنتال تحلیل کمّی چیست به همراه عوامل تاثیرگذار در نحوه تحلیل صحبت کنیم.

تحلیل بنیادی یا فاندامنتال چیست

تحلیل فاندامنتال در واژه نامه انگلیسی به صورت Fundamental نوشته می شود. فاندامنتال به معنی تاثیر افکار ذهنی بر سرمایه گذاری فرد می باشد. تحلیل بنیادی یا همان فاندامنتال به روشی از تحلیل های موجود در بازار می گویند که در آن بسیاری از معامله گران بازارهای مالی از جمله بازار بورس ایران، بازار ارزهای دیجیتال و یا بازار بین المللی فارکس از آن استفاده می کنند.

تحلیل فاندامنتال Fundamental Analysis با نماد FA نشان داده می شود. این نوع تحلیل درست برعکس تحلیل تکنیکال تلقی می شود. تحلیل تکنیکال در بازارهای مالی در واقع از تمرکز بر نمودارها، کندل های قیمتی و روندهای نزولی و صعودی به وجود می آید، اما تحلیل بنیادی به مطالعه وقایع و حوادث روزمره مرتبط با بازارهای مالی می پردازد.

اگر بخواهیم به صورت تخصصی تر به تعریف تحلیل فاندامنتال یا بنیادی بپردازیم باید بگوییم که این نوع تحلیل برای ارزیابی ارزش ذاتی یک دارایی مشخص از جمله، سهم یک شرکت، ارزهای دولتی و غیر دولتی، رمزارزهای دیجیتال و غیره با توجه به بررسی وضعیت اقتصادی و سیاسی آن استفاده می شود.

معامله گرانی که از تحلیل بنیادی برای ارزیابی ارزش یک سهم استفاده می کنند، در واقع به شرایط و نقشه راه یک پروژه، بررسی اخبار مرتبط با آن، وضعیت مالی و مدیریتی و در نهایت دیدگاه های دیگران نسبت به آن پروژه را بررسی کرده و بر اساس نتایج بدست آمده اقدام به سرمایه گذاری در مورد مدنظر می کند.

برای مثال پیش بینی می شود پروژه x به دلیل داشتن یک نقشه راه و مدیریت مناسب در آن، پتانسیل بالقوه رشد داشته و باعث سوددهی می شود، اما چیزی که هر سرمایه گذار یا معامله گری باید در نظر گرفته باشد این است که استفاده از تحلیل بنیادی به تنهایی کافی نبوده و تمامی مسائل دیگر نیز باید بررسی شود.

علاوه بر تحلیل بنیادی دو نوع تحلیل دیگر در بازارهای مالی وجود دارد که به تحلیل تکنیکال و تحلیل احساسات معروف می باشند. در تحلیل تکنیکال معامله گران حرکت های بازار را پیگیری کرده و در تحلیل احساسات به رفتار معامله گرها در بازار به هنگام وجود هیجانات پرداخته می شود. معامله گران باید به یاد داشته باشند که همه این تحلیل ها برای داشتن ریسک کمتر و معاملات معقول تر ضروری می باشد و باید احساسات هیجانی خود را طی انجام معامله کنترل کنند.

انواع تحلیل بنیادی یا فاندامنتال

تحلیل بنیادی fundamental را می توان به دو دسته کمی و کیفی تقسیم بندی کرد. فاندامنتال کمی همانطور که از اسمش پیداست به تعداد و مقدار یک ارز اشاره دارد و فاندامنتال کیفی به ماهیت و استاندارهای مرتبط با آن می پردازد.

به طور کلی فاندامنتال تمام اطلاعات رفاه اقتصادی از جمله درآمد و سود حاصله مرتبط با یک پروژه را پوشش می دهد، اما آیا می توان از کیفیت و مدیریت آن پروژه برای سرمایه گذاری چشم پوشی کرد. تحلیل بنیادی کمی به مطالعه ارزش و عددی یک تجارت اشاره دارد. صورت های مالی، درآمد، سودهای تجارتی، دارایی و موارد از این قبیل مرتبط با تحلیل بنیادی کمی هستند که با تمرکز بر همان صورت های مالی به راحتی به دست می آید.

در رابطه با تحلیل کیفی باید گفت که این تحلیل کیفیت کار مدیران یک تجارت، حق ثبت اختراع و فناوری انحصاری و شناسایی نام تجاری یک پروژه را مورد بررسی قرار می دهد. معمولا تحلیل کیفی کمتر از تحلیل کمی دیده می شود، اما از نظر تحلیلگرهای بزرگ استفاده از هر دو نوع تحلیل در یک زمان می تواند احساس رضایت بیشتری را به سرمایه گذار دهد.

معامله گری با توجه به موقعیت و وضعیت اقتصادی در هر زمان شرایط خاص خود را دارد. بنابراین یک معامله گر خوب باید بداند که اول از همه تمام اطلاعات کافی را جمع آوری کرده و همه آن ها را با هم بررسی و به مقایسه آنها پرداخته و سپس با در نظر گرفتن انواع تحلیل های بنیادی و همچنین تحلیل های کاربردی دیگر می تواند به نتیجه دلخواه خود برسد.

آموزش تحلیل بنیادی

تحلیل بنیادی مراحل بسیاری دارد که هر معامله گر با استفاده از دانش و آگاهی خود و همچنین تجربیاتی که در این مسیر کسب می کند، می تواند استراتژی و روش معاملاتی مختص خود را به وجود آورد، اما آموزش هایی برای این نوع تحلیل وجود دارد که یادگیری برخی شاخص ها می تواند در روند تشخیص درست معامله گر موثر باشد.

در تحلیل بنیادی اولین شاخصی که بهتر است آن را بشناسیم، شاخص درآمد به ازای هر سهم می باشد. این شاخص به بررسی درآمد خالص از یک پروژه می باشد که بر اساس هر سهم تعیین می شود. شاخص در آمد به ازای هر سهم با علامت اختصاری EPS نشان داده می شود. افزایش EPS نشانه خوبی برای سرمایه گذاران می باشد.

بررسی نسبت قیمت به درآمد مورد دیگری می باشد که هر سرمایه گذاری باید آن را بداند. نسبت قیمت به درآمد یا P/E در واقع به سهامدار نشان می دهد که قیمت یک سهم در مقایسه با یک سهم دیگر کمتر یا بیشتر است. هرچه P/E کمتر باشد، سرمایه گذاری در آن سهم مطلوب تر خواهد بود.

صورت سود و زیان به یکی از انواع صورت های مالی گفته می شود که در آن اطلاعاتی از قبیل درآمد، هزینه، سود و ضرر یک شرکت گزارش داده می شود. به همین خاطر می توان گفت که بررسی صورت های مالی راه مناسبی برای تشخیص شرکت های آینده دار می باشد.

یکی دیگر از راه هایی که می توان از آن طریق اطلاعات مفیدی در زمینه معتبربودن یک شرکت متوجه شد، بررسی ترازنامه آن شرکت می باشد. ترازنامه در واقع دارایی ها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام را در پایان یک بازه زمانی را به طور کامل نشان داده و سرمایه گذار می تواند با حذف بدهی ها از کل دارایی ها، ارزش خالص نهاد مالی را به دست آورد.

بیشتر بخوانید: EPS در بورس

تحلیل بنیادی فاندامنتال ارز دیجیتال

تحلیل بنیادی ارزهای دیجیتال که به تازگی محبوبیت زیادی در میان معامله گران پیدا کرده، در واقع تفاوت چندانی با تحلیل بنیادی بازارهای سنتی ندارد، اما در ادامه قصد داریم به بررسی مواردی بپردازیم که برای تحلیل بنیادی ارزهای دیجیتال از اولیت بیشتری برخوردار هستند.

اولین کاری که باید برای تشخیص ارزش یک دارایی دیجیتال به آن پرداخت، مطالعه وایت پیپر یا کاغذ سفید آن ارز یا پروژه می باشد. وایت پیپر در واقع متنی است که در آن از اهداف، کاربرد، نقشه راه و طرح عرضه پروژه مورد بررسی قرار می گیرد. وایت پیپر در واقع یک فایل کامل از فعالیت پروژه می باشد که قبل از عرضه اولیه آن منتشر می شود.

مورد بعدی که در تحلیل بنیادی یک ارز تاثیر می گذارد، تیم آن پروژه می باشد. برای مثال اگر تیم یک پروژه متشکل از افراد سرشناس و معتبر باشد می توان این نتیجه را دریافت کرد که سرمایه گذاری در آن پروژه به خوبی انجام خواهد شد. فراموش نکنید که در نظر گرفتن تیم تشکیل دهنده یک رمرارز به تنهایی کارساز نبوده و گاهی باعث ضررهای بزرگی در بازارهای پرریسک مثل ارز دیجیتال می شود.

پیگیری اخبار روزمره نیز یکی از راه هایی می باشد که می توان از آن طریق به یک دارایی دیجیتال ارزش داد. بنابراین دنبال کردن اخبار مرتبط با ارزهای دیجیتال بسیار کاربردی بوده و سایت های زیادی در این زمینه مشغول به اطلاع رسانی به موقع می باشند.

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال چیست

منابع اطلاعات تحلیل بنیادی

منابع بسیاری وجود دارد که می توان از طریق بررسی و پیگیری اطلاعات درج شده در آن، به حواشی وضعیت اقتصادی و سیاسی در بازارهای مالی پرداخت. در ادامه به چند نوع از این منابع اشاره کرده تا سرمایه گذاران با استفاده از آنها بتوانند مطالب به روز را دنبال کنند.

همانطور که قبلا نیز اشاره شد، بدون کسب اطلاعات صحیح نمی توان به تحلیل بنیادی درستی دست یافت. بنابراین اشتباه در تشخیص خوب یا بد بودن یک سهم یا ارز می تواند منجر به سود و زیان زیادی برای معامله گر شود. ازین رو در ادامه به ارائه منابع مناسب برای تکمیل اطلاعات خود در رابطه با کیفیت و کمیت دارایی پرداخته شده است.

اولین چیزی که همه دنبال کنندگان بازارهای مالی را جذب می کند، اخبار و اطلاعیه های مطبوعاتی می باشد. خوشبختانه با وجود پلتفرم ها و سایت های خبری بسیاری به صورت اینترنتی می توان از اخبار روزمره و ثبت وقایع مرتبط با آنها به زودی مطلع شد و اقدام به تصمیم گیری سر فرصت کرد. این رسانه های اینترنتی معمولا خبرهایی از جمله عرضه اولیه بورس، هاردفورک و سافت فورک های ارزهای دیجیتال، قوانین و ضوابط معامله در یک سهام خاص، و مشارکت های شرکت های بزرگ را پوشش می دهند.

هر سرمایه گذاری برای سپردن پول خود در یک سهم استرس زیادی خواهد داشت، بنابراین شرط عقل این است که با بررسی و کنجکاوی در تاریخچه تیم توسعه دهنده و بررسی اهداف آن می توان تا حدی از این استرس جلوگیری کرد و در نهایت انتخاب بهتری داشته باشد. در این مورد سرمایه گذار باید از خود بپرسد که آیا تیم مورد نظر توسط افراد ماهر و زبردست و همچنین متخصص مدیریت می شود؟ و یا اینکه تا بحال چه پروژه ای دیگری را به ثبت رسانده اند؟

سوالاتی از این قبیل به سرمایه گذار کمک می کند تا اطلاعات مفیدی درباره پروژه و تیم آن کسب کند. بهتر است منابع معتبری را از گوگل به دست آورده و از مشاوران حرفه ای در این زمینه یاری گرفته شود.

صرافی های به خودی خود یک منبع تاثیرگذار محسوب می شوند. در واقع باید دید چه صرافی در چه صرافی یک ارز را در لیست ارزهای خود قرار می دهد. در رابطه با تحلیل فاندامنتال فرابورس ایران باید به این نکته توجه داشت که به دلیل محدود بودن زمان معامله و محدود بودن صرافی معامله گری تمام تمرکزها بر روی اخبار بوده و سرمایه گذاران می بایست منتظر خبرهای جدید در این رابطه باشند.

در ادامه بخوانید: راهنمای دریافت کد بورسی

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد تحلیل بنیادی در کانال تلگرام سرمایه گذاری عضو شوید همچنین کارشناسان مرکز مشاوره سرمایه گذاری دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره سرمایه گذاری تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون تحلیل بنیادی یا فاندامنتال Fundamental پاسخ دهند.

سوالات متداول

1- ✔️ تحلیل بنیادی یا فاندامنتال چیست؟

✔️ تحلیل بنیادی به نوعی از تحلیل بازارهای مالی می گویند که در آن به مطالعه رفتار و رویدادهای موثر در روند بازار می پردازد که در متن مقاله به آن توضیح داده شده است.

2- ✔️ آیا تحلیل بنیادی در بازار بورس و ارز دیجیتال مشابه می باشند؟

✔️ همانطور که در متن مقاله به آن اشاره شده است، تحلیل بنیادی در بازارهای مالی در واقع شبیه هم بوده، اما شاخص های متفاوتی مورد بررسی قرار می گیرد.

3- ✔️ از چه منابعی می توان برای کسب اطلاعات بنیادی استفاده کرد؟

✔️ در میان منابع کسب اطلاعات برای تحلیل بنیادی می توان به رسانه ها، سایت ها، صرافی ها اشاره کرد که در متن مقاله به آن اشاره شده است.

تحلیل تم ، روشی برای تجزیه و تحلیل داده ها در تحقیق

تحلیل تِم روشی برای تعیین، تحلیل و بیان الگو های (تِم­ها) موجود درون داده­ ها است. این روش در حداقل خود داده ­ها را سازماندهی و در قالب جزئیات توصیف می­کند. اما می ­تواند از این فراتر رفته و جنبه­ های مختلف موضوع پژوهش را تفسیر کند.

رویکردهای کیفی بسیار متنوع، پیچیده، و ظریف هستند و تحلیل تِم بایستی به عنوان یک روش اساسی برای تحلیل کیفی در نظر گرفته شود. تحلیل تِم نخستین روش تحلیل کیفی است که محققان باید فرا بگیرند، زیرا این روش، مهارت­های اصلی که برای اجرای بسیاری از روش­های دیگر تحلیل کیفی لازم است را فراهم می­آورد (Braun& Clarke, 2006: 78).

مراحل تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از روش تحلیل تِم

فراگرد تحلیل تِم زمانی شروع می­شود که تحلیل­گر الگوهای معنی و موضوعاتی که جذابیت بالقوه دارند را مورد نظر قرار می­دهد. این تحلیل شامل یک رفت و برگشت مستمر بین مجموعه داده­ها و خلاصه­های کدگذاری شده، و تحلیل داده­هایی است که به وجود می­آیند. نگارش تحلیل از همان مرحله اول شروع می­شود. به طور کلی هیچ راه منحصر به فردی برای شروع مطالعه در مورد تحلیل تِم وجود ندارد (Braun& Clarke, 2006: 86).

مراحل شش­گانه تحلیل تِم در ادامه توضیح داده شده­اند. تحلیل تِم فراگردی بازگشتی [1] است که در آن حرکت به عقب و جلو در بین مراحل ذکر شده وجود دارد (Braun& Clarke, 2006: 86). به علاوه تحلیل تِم فراگردی است که در طول زمان انجام می­پذیرد.

مرحله 1. آشنایی با داده­ها: برای اینکه محقق با عمق و گستره محتوایی داده­ها آشنا شود لازم است که خود را در آنها تا اندازه­ای غوطه­ور سازد. غوطه­ور شدن در داده­ها معمولاً شامل "بازخوانی مکرر داده­ها" و خواندن داده­ها به صورت فعال (یعنی جستجوی معانی و الگوها) است.

مرحله 2. ایجاد کدهای اولیه: مرحله دوم زمانی شروع می­شود که محقق داده­ها را خوانده و با آنها آشنایی پیدا کرده است. این مرحله شامل ایجاد کدهای اولیه از داده­ها است. کدها یک ویژگی داده­ها را معرفی می­نمایند که به نظر تحلیل­گر جالب می­رسد. داده­های کدگذاری شده از واحدهای تحلیل (تِم­ها) متفاوت هستند (Braun& Clarke, 2006: 88).

کدگذاری را می­توان به صورت دستی یا از طریق برنامه­های نرم­افزاری انجام داد. اگر کدگذاری به روش دستی انجام گیرد، می­توان داده­ها را به وسیله نوشتن یادداشت بر روی متنی که تحلیل می­شود، یا با استفاده از رنگی کردن به وسیله مداد انجام داد. می­توان ابتدا کدها را مشخص کرد و سپس آنها را با خلاصه داده­هایی که کد را نشان می­دهند تطابق داد. نکته مهم در این مرحله این است که همه خلاصه داده­ها کدگذاری شده و در قالب هر کد مرتب شده­اند (Braun& Clarke, 2006: 89).

مرحله 3. جستجوی تِم­ها: این مرحله شامل دسته­بندی کدهای مختلف در قالب تِم­های بالقوه، و مرتب کردن همه خلاصه داده­های کدگذاری شده در قالب تِم­های مشخص شده است. در واقع محقق، تحلیل کدهای خود را شروع کرده و در نظر می­گیرد که چگونه کدهای مختلف می­توانند برای ایجاد یک تِم کلی ترکیب شوند (Braun& Clarke, 2006: 89).

مرحله 4. بازبینی تِم­ها: مرحله چهارم زمانی شروع می­شود که محقق مجموعه­ای از تِم­ها را ایجاد کرده و آنها را مورد بازبینی قرار می­دهد. این مرحله شامل دو مرحله بازبینی و تصفیه تِم­ها است. مرحله اول شامل بازبینی در سطح خلاصه­های کدگذاری شده است. در مرحله دوم اعتبار تِم­ها در رابطه با مجموعه داده­ها در نظر گرفته می­شود (Braun& Clarke, 2006: 91).

اگر نقشه تِم به خوبی کار کند، آنگاه می­توان به مرحله بعدی رفت. اما، چنانچه نقشه به خوبی با مجموعه داده­ها همخوانی نداشته باشد، محقق باید برگردد و کدگذاری خود را تا زمانی که یک نقشه تِم رضایت­بخش ایجاد شود ادامه دهد. محقق در انتهای این مرحله بایستی آگاهی کافی از اینکه تِم­های مختلف کدام­ها هستند، چگونگی تناسب آنها با یکدیگر، و کل داستانی که آنها درباره داده­ها می­گویند در اختیار داشته باشد (Braun& Clarke, 2006: 92).

مرحله 5. تعریف و نام­گذاری تِم­ها: مرحله پنجم زمانی شروع می­شود که یک نقشه رضایت­بخش از تِم­ها وجود داشته باشد. محقق در این مرحله، تِم­هایی را که برای تحلیل ارائه کرده، تعریف کرده و مورد بازبینی مجدد قرار می­دهد، سپس داده­ها داخل آنها را تحلیل می­کند. به وسیله تعریف و بازبینی کردن، ماهیت آن چیزی که یک تِم در مورد آن بحث می­کند مشخص شده و تعیین می­گردد که هر تِم کدام جنبه از داده­ها را در خود دارد(Braun& Clarke, 2006: 92).

مرحله 6. تهیه گزارش: مرحله ششم زمانی شروع می­شود که محقق مجموعه­ای از تِم­های کاملاً آبدیده در اختیار داشته باشد. این مرحله شامل تحلیل پایانی و نگارش گزارش است. (Braun& Clarke, 2006: 93).

تحلیل کمّی چیست

آدرس: تبریز ، خیابان 17 شهریورجدید ، ساختمان زکریای رازی ، شماره18

تلفن: 35556085 – 041 .

فکس: 35552611 – 041

پست الکترونیکی: [email protected]

ساعت پذیرش: صبح: 7.30الی 13.30

صبح: 7.30الی 13.30

پنجشنبه ها عصر: 3.30 الی 7.30

آزمایش CRP چیست و چه زمان باید انجام شود

آزمایش C-Reactive Protein – CRP

CRP پروتئینی است که توسط کبد شما ساخته می شود. در پاسخ به التهاب به جریان خون شما فرستاده می شود. در صورت آسیب دیدگی یا عفونت ، التهاب روش بدن برای محافظت از بافتهای بدن است. این می تواند باعث درد ، قرمزی و تورم در ناحیه آسیب دیده شود. برخی از اختلالات خود ایمنی و بیماریهای مزمن نیز می توانند باعث التهاب شوند.

به طور معمول ، شما مقدار کمی پروتئین واکنش پذیر (c-reactive) در خون دارید. سطح بالا ممکن است نشانه عفونت جدی یا اختلال دیگر باشد.

آزمایش CRP برای چی انجام می شود؟

آزمایش CRP ممکن است برای یافتن یا نظارت بر شرایط ایجاد التهاب مورد استفاده قرار گیرد. این شامل:
* عفونت های باکتریایی مانند سپسیس ، یک وضعیت شدید و گاه خطرناک برای زندگی است
* یک عفونت قارچی
* بیماری التهابی روده ، اختلالی که باعث تورم و خونریزی در روده می شود
* یک اختلال خود ایمنی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید
* عفونت استخوانی به نام استئومیلیت

چرا به تست CRP احتیاج دارم؟

اگر علائم عفونت جدی باکتریایی دارید ممکن است به این آزمایش احتیاج داشته باشید. علائم شامل:
*تب
* لرز
* تنفس سریع و پی در پی
*ضربان قلب سریع
* تهوع و استفراغ
* اگر قبلاً به عفونت مبتلا شده باشید یا به بیماری مزمن مبتلا هستید ، این آزمایش ممکن است برای نظارت بر درمان شما استفاده شود. بسته به میزان التهاب شما ، سطح CRP افزایش و کم می شود. اگر سطح CRP شما پایین بیاید ، نشانه آن است که درمان التهاب شما کار می کند.

آزمایش CRP چگونه انجام میشه؟

یک متخصص مراقبت های بهداشتی با استفاده از یک سوزن کوچک ، نمونه خون از رگ موجود در بازوی شما می گیرد. پس از وارد کردن سوزن ، مقدار کمی خون در لوله آزمایش یا ویال جمع می شود. ممکن است هنگام وارد شدن یا خارج شدن سوزن احساس سوزش کمی کنید. این روند معمولاً کمتر از پنج دقیقه طول می کشد.

تفسیر آزمایش CRP

اگر نتایج شما سطح بالایی از CRP را نشان می دهد ، احتمالاً به این معنی است که شما نوعی التهاب در بدن دارید. آزمایش CRP علت یا محل التهاب را توضیح نمی دهد. بنابراین اگر نتایج شما عادی نباشد ، ممکن است پزشک معالج آزمایش های بیشتری را برای تشخیص اینکه دلیل التهاب چیست تجویز کند

سطح CRP بالاتر از حد طبیعی لزوماً به معنای آن نیست که شما یک مشکل پزشکی داشته باشید که به درمان نیاز داشته باشد. عوامل دیگری وجود دارد که می تواند سطح CRP شما را بالا ببرد. این موارد شامل مصرف سیگار ، چاقی و عدم ورزش است.

آیا چیز دیگری که باید در مورد آزمایش CRP بدانم وجود دارد؟

آزمایش CRP گاهی اوقات با یک تست CRP با حساسیت بالا (hs) اشتباه گرفته می شود. اگرچه هر دو CRP را اندازه می گیرند ، اما برای تشخیص شرایط مختلف استفاده می شوند. آزمایش hs-CRP سطح CRP را بسیار پایین تر اندازه گیری می کند. از این ماده برای بررسی خطر بیماری قلبی استفاده می شود.

سوالات متداول

برای آزمایش CRP نیاز به ناشتایی دارد
برای این تست شرایط قبل از آزمایش خاصی ندارد و نیازی به ناشتایی نیست

تسهیل کمی چیست و چه تأثیری بر اقتصاد بازار سهام دارد؟

به یقین می‌توان گفت که عبارت تسهیل کمی در میان اقتصاد بازار گرم سهام در دنیای امروزی توجه کاربران را به خود جلب می‌کند. فعالیت در چنین زمینه‌هایی و دستیابی به پیشرفت‌های والاتر نیازمند آگاهی بیشتر و اقدامات هوشمندانه است. QE نیز موضوعی است که آشنایی با آن آگاهی کامل‌تری برای فعالیت فراهم می‌کند؛ به همین دلیل در مقاله حاضر، با تسهیل کمی یا QE بیشتر آشنا می‌شوید.

تسهیل کمی چیست؟ (Quatitative Easing)

بهتر است پیش از هر اقدامی با تعریف ساده‌ای از عبارت QE آشنا شوید. در میان تعاریف گوناگون و بحث‌برانگیز از تسهیل کمی، بهترین تعریف ممکن برای Quatitative Easing عملی است که توسط بانک‌های مرکزی صورت گرفته و درنهایت به افزایش میزان تورم و نقدینگی منتهی می‌شود. برانگیختن اقتصاد کشور، ترغیب مشتری‌ها و کسب‌وکارها به وام‌گرفتن و خرج‌های بیشتر از اهداف اصلی و اساسی این عمل به شمار می‌روند. درواقع تسهیل کمی، سیاست نامتعارف پولی است تا بانک‌های مرکزی در موقعیت‌های ناکارآمدی سیاست پولی، از افت عرضه پول جلوگیری کنند.

علاوه بر این امروزه بیشتر استادان دانشگاهی و اقتصاددانان بر این باورند که تسهیل کمی یا Quatitative Easin کاملاً صحیح نیست و اشکالاتی دارد. از آنجا که آن‌ها نمی‌توانستند به مشکل‌یابی دقیق این موضوع بپردازند، به اقداماتی همچون افسانه‌سازی درباره QE پرداختند. برای آشنایی و صحبت درباره جزئیات بیشتر تسهیل کمی، این مقاله از سایت را مطالعه کنید.

چگونگی عملکرد تسهیل کمی

عملکرد کلی روش تسهیل کمی به این ترتیب است که یک بانک مرکزی، پس از خریداری اوراق بهادار (مانند سهام، دارایی‌های مرتبط با خزانه یا اوراق قرضه) از بانک‌های تجاری یا دولت، اقدام به تزریق پول به اقتصاد می‌کند. بانک‌های مرکزی با استفاده از تمدید میزان اعتبار جدید، به افزودن مبالغی بر ذخایر بانک‌های عضو یا به وجوه اندوخته می‌پردازند. گفتنی است نگهداری این مبالغ براساس سیستم بانکی کسری نگهدارنده صورت می‌گیرد. نبود پشتیبان و حامی برای این اعتبار از سوی کالا یا هر شیء مادی با ارزش فیزیکی، به با توجه به توضیحات فوق، می‌توان افزودن ذخایر مالی، افزایش دسترسی به آن و درنهایت بهره‌گیری از این روش برای تحریک و رشد اقتصاد را اهداف تسهیل کمی در نظر گرفت. همچنین تمرکز ایده اصلی این روش تقویت سیستم‌های وام‌دهی برای مصرف‌کنندگان و مشاغل، تقویت و ترویج سطح اعتماد و پایین نگه‌داشتن میزان سوددهی در اقتصاد است. با وجود این شرایط نمی‌توان گفت تسهیل کمی همیشه کارآمد خواهد بود، به‌عنوان یک مقوله و دیدگاه بحث‌برانگیز هم‌زمان بدگویان و مدافعانی دارد.

عامل تحریک‌کننده کارایی تسهیل کمی

اکنون این پرسش مطرح می‌شود که چه عاملی کارایی تسهیل کمی را تحریک کرده است؟ در برخی موارد، عملکرد سیستم‌های بانکداری نمی‌توانست از رکورد مشکلات جلوگیری کند؛ به همین دلیل تسهیل کمی به وجود آمد. در آن زمان، اهداف اولیه QE افزایش میزان تورم و بیش‌بود مالی به‌منظور ممانعت از کاهش گردش پول بود. امروزه بانک‌های مرکزی تنظیمات سطح سود را ابزار اولیه و اصلی برای نظارت بر میزان تورم می‌دانند و از آن استفاده می‌کنند؛ برای مثال در شرایطی که فعالیت‌های مالی و وامی با روند کندی اجرا شوند، بانک مرکزی مربوط چاره‌ای جز کاهش سطح مقادیر ندارد. با اقدام به این کار، تمدید وام برای بانک‌های دیگر مقرون به‌صرفه‌تر خواهد بود. در مقابل، زمانی اعتبارها و مخارج به خطر نزدیک می‌شوند که تسهیلات بی‌اندازه ارزان یا تا حدودی مجانی شود. در این شرایط، مقادیر فراوانی از سودها مشابه با یک نقطه توقف عمل می‌کنند.

تأثیرگذاری تسهیل کمی

مدت کوتاهی پس از اتمام شلوغی و هرج و مرج اقتصادی، در سال 2008 صندوق بین‌المللی طی یک بیانیه، روش QE یا همان تسهیل کمی را به‌عنوان نوعی سیاست غیرمتعارف پولی، اما مؤثر و کارآمد معرفی کرد. این آنالیز پنج بانک مرکزی بزرگ را شامل می‌شد که هریک عبارت‌ بودند از: صندوق ذخایر فدرال ایالات‌متحده آمریکا، بانک انگلیس، بانک ژاپن، بانک کانادا و همچنین بانک مرکزی اروپا. هریک از مؤسسات نام برده شده با پیش‌بردن و گام‌برداشتن با راهبرد منحصربه‌فرد خود توانستند نقدینگی کلی بازار تا حد زیادی افزایش دهند. براساس گزارش‌های صورت‌گرفته، دخالت‌های بانک‌های مرکزی نتیجه‌بخش بوده است. افزون بر این، سطح افزایش نقدینگی برای ممانعت از بحران طولانی‌مدت اقتصادی یا تخریب سیستم مالی ضروری به نظر می‌رسد.

با وجود چنین شرایطی، همان‌گونه که گفتیم تسهیل کمی همواره مؤثر نیست و تا حد زیادی به زمینه فعالیتی افراد و راهبردی که آن‌ها در پیش گرفته‌اند، وابسته است. حتی گفته شده که بیشتر اقتصادهای بهره گرفته شده از QE و روش‌های مانند آن، به نتایج قابل‌قبول و مطلوب دست نیافتند. نظارت و کنترل‌نکردن، کاهش میزان سودها یا تزریق پول به چرخه اقتصاد مواردی هستند که ممکن است نتایج ناخوشایند و غیرمنتظره‌ای برای اقتصاد کشور داشته باشند.

مزایا، معایب و تأثیرات روش تسهیل کمی یا QE

در ادامه، برای آشنایی جامع و کامل‌تر با موضوع تسهیل کمی به بررسی برخی از مزایا، معایب و تأثیرات QE می‌پردازیم.

مزایا و تأثیرات مثبت QE

افزایش سطح سرمایه طی روش تسهیل کمی از راه خرید دارایی بانک‌های مرکزی، سبب شده که بانک‌ها به دادن وام‌های بیشتر تمایل پیدا کنند.

در شرایطی که نرخ بهره در سطح پایینی قرار داشته باشد، مصرف‌کنندگان و مشاغل به دریافت قرض و نقدینگی ترغیب خواهند شد.

قرض‌گرفتن جدید و سیستم وام مواردی هستند که درنهایت به تولید پول‌های بیشتر منجر می‌‌شوند؛ درنتیجه سطح هزینه مصرف‌کنندگان افزایش می‌یابد. با توجه به گفته‌های فوق، زمانی که نرخ بهره پایین باشد، کمتر کسی به پس‌انداز پول و سرمایه خود فکر می‌کند.

دسترسی راحت‌تر صاحبان کسب‌وکار به سرمایه بیشتر از طریق وام میزان هزینه‌ها را افزایشی می‌دهد. به این ترتیب فروش بیشتر محصولات به مصرف‌کنندگان کسب‌وکار مربوط را توسعه داده و آن‌ها را به استخدام کارکنان بیشتر ترغیب می‌کند.

معایب و تأثیرات منفی تسهیل کمی

به‌طور طبیعی رشد میزان عرضه پول با استفاده از روش تسهیل کمی یا QE به ایجاد تورم منتهی می‌شود. با این وضعیت درحالی‌که هیچ افزایشی در عرضه محصولات مشاهده نمی‌شود، رقابت تنگاتنگی بر سر کالاها حاکم بوده و پول در حال گردش است. با تقاضای هرچه بیشتر جامعه، هزینه‌ها نیز افزایش پیدا می‌کند؛ بنابراین با مواردی مانند مدیریت غلط، نرخ تورم با سرعت فراوانی افزایش می‌یابد و درنهایت به تورم بیشینه می‌رسد.

در روش تسهیل کمی، برای استفاده و خرج پول‌های دریافتی از بانک‌های مرکزی، بانک‌های تجاری ملزم به ارائه تعداد بیشتری از وام‌ها هستند. با وجود این وضعیت، چیزی برای وادارکردن آن‌ها به انجام این کار در پروسه ذکرشده وجود ندارد؛ برای نمونه با گذر از بحران مالی حاکم در سال 2008، هنگامی که روش QE در ایالات‌متحده آمریکا در حال اعمال بود، بیشتر بانک‌ها به‌جای توزیع سرمایه جدید دریافت‌شده، آن را برای خود نگه داشتند.

وجود منفعت و سودهای هنگفت وام می‌تواند زمینه را برای دریافت بیش‌ازحد استطاعت وام از سوی مصرف‌کنندگان تحلیل کمّی چیست و مشاغل فراهم کند. باید توجه داشت که بروز این حالت ممکن است عواقب جبران‌ناپذیری برای اقتصاد کشور داشته باشد.

1. تأثیر بر ابزارهای دیگر سرمایه‌گذاری

باید توجه داشت که پاسخ بازار اوراق بهادار به تغییرات ناگهانی و بی‌ثباتی واکنش منفی است. چنین حالتی حتی بعد از اعمال روش تسهیل کمی یا همان QE بسیار رایج و محتمل است.

مثال کاربردی

در ادامه به بررسی بانک مرکزی کشورهایی که از روش تسهیل کمی بهره گرفتند، می‌پردازیم.

بانک ژاپن: از سال 2001 تا 2006 و از سال 2012 تا امروز

اهتمام و کوشش بانک‌های مرکزی ژاپن در راستای روش تسهیل کمی، مشکلات مالی را کاهش نداد. درنهایت نیز ین ژاپن در برابر دلار ایالات‌متحده آمریکا تضعیف شد و هزینه‌های واردات افزایش یافت.

ایالات‌متحده: از سال 2008 تا 2014

ایالات‌متحده به‌منظور رفع رکود اقتصادی و رفع بحران مسکن طی سه دوره از روش تسهیل کمی QE بهره می‌برد. پس از اعمال این روش اقتصاد بهبود یافت، اما باید دانست که آیا چنین پیشرفتی به‌دلیل QE بوده است؟ چراکه تفاوت قابل‌توجهی با بانک‌های کانادا که از روش بانکی تسهیل کمی استفاده نمی‌کردند، قابل‌مشاهده نیست.

بانک مرکزی اروپا: در سال 2015 تا 2018

حتی با وجود کاستی‌ها و مشکلات این بانک، در ناحیه یورو نرخ پایدار تورم، اقتصاد قدرتمند 2017 و از همه مهم‌تر کاهش بیکاری مشاهده می‌شود. با این حال هنوز هم با رشد نه چندان زیاد دستمزدها و افزایش نرخ بهره سر می‌کند.

سیاست تسهیل کمی یا QE

پیش از این بیان شد که اقتصاددانان و دانشگاهیان به افسانه‌سازی‌های بسیاری درباره QE پرداختند که در ادامه به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌شود:

• تسهیل کمی برای نجات و کمک به بانک‌ها استفاده شده است.
• QE با در اختیار گذاشتن پول برای ثروتمندان بستر قمار آن‌ها را در بازار سهام فراهم می‌کند.
• موضوع بعدی این است که QE حباب‌هایی را در املاک و بازار سهام به وجود آورده است.

از این افسانه‌سازی‌ها که بگذریم، بهتر است با نگاه دقیق و جزئی‌تری به بررسی موضوع تسهیل کمی یا همان QE بپردازیم:

• تسهیل کمی گزینه مناسبی برای تأمین مالی زیرساخت‌هاست.
• گفتنی است QE در منطقه یورو به هر شهروند به مدت 19 ماه، هر ماه 175 یورو می‌دهد.

تاریخچه تسهیل کمی

پس از فروپاشی لیمن برادرز، یعنی همان اولین ورشکستگی و به‌دنبال قضیه بحران مالی سال 2008 بازارهای بانکی مسدود شدند و بانک‌ها وام‌دادن به یکدیگر را متوقف کردند؛ زیرا ممکن بود بانک دریافت‌کننده وام از آن پس حمایت و پشتیبانی بانک مرکزی را از دست بدهد. چنین اتفاقی با منجرشدن به انقباض پولی، تهدیدی جدی برای حاکم‌شدن یک دوره تورم منفی در سطح جهان بود. باید توجه داشت که به‌کمک بازخرید بدهی به شکل سنتی می‌توان بدهی دولت عرضه پول را افزایش داد. وقتی ایالات‌متحده سیاست تسهیل کمی را اعلام کرد، انگلستان از آن روش پیروی نمود. نخستین مشکلی که در آن موقعیت باید رفع می‌شد، مقدار بدهی بازخرید شده بود. برخلاف عقیده بخشی از اقتصاددانان، میان میزان تغییر در عرضه پول و تأثیرات آن بر درخواست پول رابطه‌ای تأخیری وجود دارد. ممکن است این تأخیر چیزی بین 12 تا 24 ماه باشد. اکنون این سؤال مطرح می‌شود که چه مقدار پول نقد یا به تأکید بانک انگلستان چه مقدار پول الکترونیکی باید به وجود آورد؟

با توجه به اینکه تسهیل کمی، علم دقیقی نیست و بانک مرکزی قدرت ریسک و اشتباه در این حوزه را ندارد، بهترین اقدام واردکردن مقدار زیادی پول نقد به چرخه اقتصاد است. با کاری که بانک مرکزی انگلیس انجام داد، نتایج تنها پس از مدت کوتاهی و به‌‌سرعت همان‌ بود که تصور می‌شد؛ به‌گونه‌ای که تورم حتی از هدف نیز بیشتر شد. براساس شاخص RPI، تورم در سال 2011 بیش از 6 درصد افزایش یافت. براساس تمام گفته‌های فوق، تسهیل کمی کاری را که از آن انتظار می‌رفت، به‌خوبی انجام داد؛ زیرا مانع تورم منفی در انگلستان شد و از تورم منفی بیشتر در ناحیه اتحادیه اروپا ممانعت می‌کرد.

اولبن موفقیت QE

اولین موفقیت QE، آغازی برای سقوط آن بود؛ زیرا نمی‌توانست کار دیگری جز کمک به مدیریت سطح متوسط قیمت‌ها انجام دهد. بسیاری از هواداران نظریه کینز، در قالب چند مقاله پژوهی، سیاست پولی را به‌منظور تحریک رشد در اقتصاد و کاهش شکاف تولید پیشنهاد کردند. حتی با اینکه کسری‌های مالی در سال 2009 در جلسه گروه 20 (G20) حمایت شد، موفقیتی برای انجام این کار به دست نیامد؛ درنتیجه از آن پس وظیفه تحریک اقتصاد از خزانه‌داری به مسئولیت‌های بانکی انتقال یافت. بانک انگلستان زمانی نقش تقویت در اقتصاد را بر عهده گرفت که اعتماد بسیاری به QE وجود داشت و رئیس جدید مسئولیت سکان اقتصاد را بر عهده گرفته بود. در ادامه نرخ بهره در پایین‌ترین سطح ممکن قرار گرفت و به‌جای تسهیل کمی از طرح‌های متنوعی مانند بودجه برای وام به‌منظور تشویق گسترش پایه مالی استفاده شد.

نقش تسهیل کمی در سیاست‌های پولی

مدیریت سطح کلی تقاضای پول بر عهده سیاست‌های پولی است. تقاضای پول شامل کل حجم پول و سرعت انتقال آن از فردی به فردی دیگر است. اقتصاددانان چنین فرایندی را با عنوان سرعت گردش پول می‌شناسند. حجم پول در حالت کلی متشکل از دو مؤلفه اساسی است: میزان وام بانکی که ایجادکننده پایه نقدی است و مقدار پول نقد در اقتصاد.

نقش بانک مرکزی در تسهیل کمی

کنترل و نظارت بر کل وجوه نقد در سیستم اصلی‌ترین وظیفه بانک مرکزی در این زمینه است؛ البته درحالی‌که وجوه تقلبی و جعلی را در نظر نگیریم. نظارت کمتر بانک‌های مرکزی بر میزان وام‌های بانکی بیانگر ناکارآمدی سیاست نرخ بهره است. علاوه بر این بانک مرکزی هیچ‌گونه کنترل و وظیفه‌ای بر سرعت گردش پول ندارد. کنترل پول در شرایطی که تقاضای پول رشد کندی را سپری می‌کند، کارآمدی و موفقیت تسهیل کمی را بیشتر نمایش می‌دهد؛ به همین دلیل سیاست پولی QE در ایالات‌متحده و با کمی تأخیر در منطقه یورو اجرا شد.

شرایط کنونی تسهیل کمی

در حال حاضر، این واقعیت که اقتصاد رشدی را طی نمی‌کند، عامل اصلی برای بد جلوه‌دادن تسهیل کمی و سیاست‌های پولی است؛ درحالی‌که مدارک نشان‌دهنده کنترل موفقیت‌آمیز QE بر سطح متوسط قیمت‌هاست. البته طبیعی است که سیاست‌های پولی نمی‌توانند هر آنچه را که از آن‌ها انتظار می‌رود، انجام دهند و تنها برای کنترل میزان قیمت‌ها استفاده می‌شوند.

استفاده از تسهیل کمی یا QE

بانک مرکزی اروپا، بانک مرکزی انگلستان و فدرال رزور مجموعه‌ای از بانک‌ها هستند که طی دوره‌های متفاوت به‌طور متوسط از تسهیل کمی بهره بردند. متأسفانه استفاده از سیاست نرخ بهره یا همان عامل اصلی ایجاد حباب در دارایی‌ها، عملکرد موفقیت‌آمیزی نداشتند. در این میان، بانک‌های مرکزی موظف هستند این اشتباه را در فعالیت‌های خود بر عهده بگیرند.

سخن پایانی

در پایان نتیجه می‌گیریم که با عملکرد مؤثر یک بانک مرکزی و ثبات مبالغ فضای مناسبی برای شکوفایی، رشد اقتصاد و تغییرات نسبی قیمت‌ها صورت می‌گیرد. در غیر این صورت باید دانست که بانک مرکزی به چه دلیل منابع کشور را برای خرید بدهی از دولت صرف می‌کند؟ همچنین چرا همان بدهی و سود را از مالیات‌دهندگان می‌گیرد و در ازای این کار جایزه دریافت می‌کند؟ درمجموع، مفیدترین نتیجه حاصل از مقاله امروز این است که تسهیل کمی نوعی راهبرد پولی نامتعارف است که بسیاری از اقتصاد کشورها را بهبود داده است، اما با این حال هنوز هم راهبردی بحث‌برانگیز تلقی می‌شود. هنوز هم بخش عمده‌ای از خطرات بالقوه مانند بدهی بیش‌ازحد و افزایش غیرمجاز تورم به مرحله رفع و ریشه‌کن‌شدن نرسیدند. حتی گفته شده بعضی از کشورها هنگام استفاده از روش تسهیل کمی با ناپایداری ارزی و تأثیرات مخربی در بازارها و حوزه‌های اقتصادی خود مواجه می‌شوند.

خدمات ارزیابی ریسک

یکی از مهمترین کار هایی که مدیران موفق قبل از اقدام به کار مهمی انجام میدهند بررسی تمام جوانب آن کار و در نظر گرفتن سود وزیان آن است. مشورت در این زیمنه و کمک گرفتن از افرادی که در حوزه های مختلف تخصص دارند میتواند به آن ها دید آگاهانه تری بدهد. در ارائه خدمات ارزیابی ریسک در شرکت حسابداری آریا تهران متخصصین ما تمامی عواقب و شرایط تصمیم شما را به صورت کاملا طبقه بندی شده در اختیار شما قرار میدهند. ما در تصمیم های دشوار مالی و عملیاتی در کنار شما هستیم و با قدرت در کنارتان میمانیم تا بهترین و سودآور ترین تصمیمات را داشته باشید.

ارزیابی ریسک چیست

ارزیابی ریسک اصطلاحی است که برای توصیف فرآیند یا یک روش کلی استفاده می شود برای مثال : تجزیه و تحلیل و ارزیابی خطر مرتبط با آن خطر.

و اما اصول اصول ارزیابی ریسک شامل به ترتیب زیر است :

• مرحله 1: خطرات (یعنی هر چیزی که ممکن است آسیب برساند) را شناسایی کنید. کارفرمایان وظیفه دارند خطرات بهداشتی و ایمنی کارگران خود را ارزیابی کنند.
• مرحله تحلیل کمّی چیست 2: تصمیم بگیرید که چه کسی ممکن است آسیب ببیند و چگونه.
• مرحله 3: خطرات را ارزیابی کرده و اقدام کنید. .
• مرحله 4: از یافته ها ثبت کنید.
• مرحله 5: ارزیابی ریسک را مرور کنید.

تعریف ارزیابی ریسک

انواع خدمات ارزیابی ریسک

انواع اجزای ارزیابی ریسک شامل موارد زیر می باشد:

ارزیابی ریسک عمومی خطرات مربوط به وظایف و فعالیت های کاری را ارزیابی می کند. آنها را می توان در مکان های مختلف و توسط شرکت های مختلف برای فعالیت های مشابه استفاده کرد، بنابراین اغلب از آنها به عنوان الگوهای ارزیابی ریسک استفاده می شوند و به شما این امکان را می دهد که از تکرار در فرآیندهای مدیریت ریسک خود جلوگیری کنید.
با این وجود، هنگام استفاده از ارزیابی عمومی ریسک، توجه به این نکته مهم است که هر محل کار و فعالیت کمی متفاوت خواهد بود و هرگونه تفاوت می تواند بر صحت این ارزیابی ریسک تأثیر بگذارد. برای اطمینان از مرتبط بودن ارزیابی های عمومی و اینکه آنها در کاهش خطرات موثر هستند، باید آنها را بررسی کرده و متناسب با آنها تنظیمات را به روز کنید.

• ارزیابی خطر خاص سایت

از مهمترین انواع ارزیابی ریسک است، زیرا برای فعالیت خاصی در یک مکان خاص انجام می شود.آنها کاملاً مرتبط هستند و باید در از بین بردن یا کنترل خطرات و ایمن نگه داشتن افراد، موثر باشند.این ارزیابی ها ممکن است پس از انجام ارزیابی های عمومی خطر برای به دست آوردن درک بهتر از خطرات و روش های کنترل ریسک در انجام شود.
از نظر قانونی شما ملزم به انجام اقدامات منطقی برای کاهش خطرات و محافظت از مردم در برابر آسیب هستید. ارزیابی ریسک مخصوص سایت می تواند به شما کمک کند تا متناسب با سطح ریسک، اقدامات کنترلی را برنامه ریزی و اجرا کنید.
به عنوان کاملترین روش ارزیابی ریسک، ارزیابی خطر خاص سایت می تواند به شما کمک کند تا نیروی کار خود و افراد جامعه را در امان نگه دارید و از تجارت خود در برابر مسئولیت های قانونی و خسارت های ناشی از نقض ایمنی محافظت کنید.

• ارزیابی خطر پویا

ارزیابی خطر پویا در شرایط پیش بینی نشده انجام می شود. اگر تغییرات ناگهانی و قابل توجهی در سلامت و ایمنی محل کار یا فعالیت های کاری ایجاد شود ، ارزیابی ریسک کتبی ممکن است قابل استفاده نباشد. برای ارزیابی اینکه آیا ادامه کار ایمن است یا خیر، ممکن است لازم باشد خطرات در محل مورد بررسی قرار گیرند.یک چیز مشترک در همه ارزیابی های ریسک فوق این است که آنها باید پس از پنج مرحله انجام روند خدمات ارزیابی ریسک تکمیل شوند.

هنگام انجام فرایند ارزیابی، همیشه توصیه می شود که برای تکمیل ارزیابی ریسک، با دیگر نیرو های انسانی مشورت کنید، زیرا آنها ممکن است راه حلی عملی برای انجام کارها به صورت ایمن بدانند.

خدمات ارزیابی ریسک

انواع تکنیک های تحلیل و ارزیابی ریسک

انواع تکنیک های تحلیل و ارزیابی ریسک عبارتند از :

1. ارزیابی ریسک کیفی
2. ارزیابی کمی
3. ارزیابی ریسک عمومی
4. ارزیابی خطر خاص سایت
5. ارزیابی ریسک پویا

ارزیابی ریسک کیفی چیست؟

یکی از سوالاتی که در این قسمت مطرح میشود این است که تجزیه و تحلیل کیفی ریسک چیست ؟

بیشتر ارزیابی های ریسک، در گروه ریسک کیفی قرار می گیرد. هنگام انجام ارزیابی کیفی،سیستم ارزیابی از قضاوت شخصی خود برای شناسایی خطرات برنامه ریزی اقدامات کنترلی استفاده می کند.

بعد از اینکه ارزیابی کننده احتمال و شدت خطر را در نظر گرفت، ریسک ها در سطوح بالا، متوسط ​​یا پایین طبقه بندی می شوند.

معرفی تکنیک های تحلیل و ارزیابی ریسک

ارزیابی ریسک کمی چیست ؟

حالا که ارزیابی ریسک کیفی را فهمیدیم سوال بعدی این است که تجزیه و تحلیل کمی ریسک چیست ؟

در این نوع ارزیابی ریسک (ریسک کمی) از ابزارها و تکنیک های کمی برای اندازه گیری سطح ریسک ها استفاده می شود.

ممکن است از یک ماتریس ریسک استفاده شود تا بتواند مقداری را به احتمال و شدت خطرات اختصاص دهد.در نمونه ارزیابی ریسک ممکن است از یک ماتریس 3 × 3 با مقادیر زیر استفاده شود:

• ماتریس ریسک 3 × 3 – احتمال
• بسیار بعید = 1
• احتمالاً = 2
• خیلی زیاد = 3
• ماتریس خطر 3 × 3 – شدت
• کمی = 1
• جدی = 2
• عمده = 3

برای محاسبه سطح خطر، می توان از معادله زیر استفاده کرد:

• ریسک = شدت x احتمال

همچنین گزینه های دیگری برای ماتریس های خطر وجود دارد، مانند ماتریس 5 × 5.

مقادیری که استفاده می کنید به اولویت شخصی و تنوع مورد نیاز شما در سطح خطر بستگی خواهد داشت.

ویژگی های انتخاب روش کیفی یا کمی ریسک

بارزترین تفاوت بین تجزیه و تحلیل ریسک کیفی و کمی ، رویکرد آنها به فرآیند است. تجزیه و تحلیل ریسک کیفی بیشتر ذهنی است.

این کار بر روی شناسایی خطرات متمرکز است تا هم احتمال وقوع یک رویداد خاص در طول چرخه عمر پروژه را اندازه گیری کند و هم تاثیری که در صورت ضربه زدن به برنامه کلی داشته است را می توان اندازه گیری کرد.

سپس نتایج در یک ماتریس ارزیابی ریسک (یا هر نوع گزارش گرافیکی بصری) ثبت می شود.

از طرف دیگر، تحلیل کمی خطر، عینی است. از داده های قابل تأیید برای تجزیه و تحلیل تأثیرات ریسک از نظر اضافه هزینه ، مصرف منابع و تأخیرهای برنامه استفاده می کند.

در نهایت، هدف یکسان است؛ تفاوت در این است که این یک رویکرد علمی پر از داده است.

از نظر افراد، تجزیه و تحلیل ریسک کمی یک مقدار عددی به خطرات موجود اختصاص می دهد – ریسک A، 40٪ احتمال وقوع دارد، بر اساس داده های کمی (نوسانات در هزینه های منابع، متوسط زمان اتمام فعالیت، تدارکات و . . .) و 15٪ احتمال باعث تاخیر در چند روز می شود.

بنابراین کاملاً به کمیت و دقت داده های شما بستگی دارد. بهترین کار برای آن که به خوبی بتوانید ریسک تصمیمات بزرگ مالی را در نطر بگیرید و بهترین تصمیم را برای سودآوری و موفقیت بیشتر اخذ کنید این است که از خدمات ارزیابی ریسک شرکت های معتبری مثل شرکت حسابداری آریا تهران بهره مند شوید.

برآورد میزان ریسک

برداشت های گوناگونی توسط افراد مختلف از یک ریسک مشخص وجود دارد.

افراد مختلف از یک ریسک مشخص، برداشت‌هایی گوناگون دارند. از سوی افراد غیرعلمی برآورد میزان ریسک با نتایج آماری و معادلات ریاضی ریسک همخوانی ندارد.

به طور کلی ریسک دو جنبه متفاوت را در بر می‌گیرد:

• ریسک ذهنی : به برداشت از میزان ریسک در سر افراد غیر متخصص که به آن ریسک ذهنی یا درکی می‌گویند.
• ریسک واقعی : به برآورد علمی ای که بر پایه اطلاعات آماری از میزان ریسک استت، ریسک واقعی گفته می شود.

ریسک ذهنی امکان دارد که کمتر ریسک واقعی یا بیشتر از آن باشد هممچنین ارزیابی ریسک به صورت آگاهانه یا نا آگاهانه صورت می گیرد. در این بین لازم است عواملی که بر قضاوت نادرست افراد تاثیر می گذارند و برای اصلاح ریسک پذیری لازم هستند، شناخته شوند.

انواع تکنیک ارزیابی ریسک

تکنیک PHA، تکنیکBIA ، تکنیک حالات خرابی فرآیند FMEA، تکنیک تحلیل لایه‌های حفاظت ( LOPA )، تکنیک ارزیابی قابلیت اطمینان انسانی ( HRA ) و تکنیک نگهداری مبتنی بر قابلیت اطمینان RCM انواع تکنیک های ارزیابی ریسک هستند.

معرفی انواع تکنیک ارزیابی ریسک

تکنیک ارزیابی ریسک PHA

تجزیه و تحلیل خطر فرآیند (PHA) مجموعه ای از ارزیابی های سازمان یافته و سیستماتیک از خطرات احتمالی مرتبط با یک فرآیند صنعتی است.

PHA اطلاعاتی را برای کمک به مدیران و کارمندان در تصمیم گیری برای بهبود ایمنی و کاهش عواقب ناشی از انتشار ناخواسته یا بی برنامه مواد شیمیایی خطرناک فراهم می کند.

یک PHA به سمت تجزیه و تحلیل، علل و عواقب احتمالی آتش سوزی، انفجار، انتشار مواد شیمیایی سمی یا قابل اشتعال و ریختن مواد شیمیایی خطرناک حرکت می کند و بر تجهیزات، ابزار دقیق، برنامه های کاربردی، اقدامات انسانی و عوامل خارجی متمرکز است که ممکن است روند را تحت تأثیر قرار دهد.

تکنیک ارزیابی ریسک BIA

تجزیه و تحلیل تأثیر تجاری (BIA) عواقب اختلال در عملکرد و فرآیند کسب و کار را پیش بینی می کند و اطلاعات مورد نیاز برای توسعه استراتژی های بازیابی را جمع آوری می کند.

سناریوهای ضرر احتمالی باید در هنگام ارزیابی ریسک شناسایی شوند. همچنین ممکن است در اثر عدم موفقیت تأمین کننده کالا یا خدمات یا تأخیر در تحویل ، فعالیت ها قطع شود.

موارد احتمالی زیادی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند.

تکنیک ارزیابی ریسک RCM

قابلیت اطمینان محور (RCM) مفهومی از برنامه ریزی تعمیر و نگهداری است تا اطمینان حاصل شود که سیستم ها به آنچه کاربر آنها در زمینه عملیاتی فعلی خود نیاز دارند، ادامه می دهند.

اجرای موفقیت آمیز RCM منجر به افزایش در اثربخشی هزینه، قابلیت اطمینان، زمان کار دستگاه و درک بیشتر از سطح ریسکی می شود که سازمان مدیریت می کند.

در خدمات ارزیابی ریسک آریا تهران ما از بهترین روش های تخصصی برای مدیریت ریسک و اولویت بندی ریسک های شغلی و فرآیندی استفاده میکنیم. برای ارتباط با متخصصین این حوزه با ما تماس بگیرید.