تفاوت بیت کوین و نئو

تاریخچه نانو

سکه ای که امروزه با نام نانو شناخته می شود RaiBlocks یا XRB نامیده می شد. در سال 2018، این شرکت تصمیم به تغییر نام تجاری خود به عنوان Nano گرفت. به جای XRB ، نماد علامت گذاری برای نانو اکنون NANO است. از نظر خدمت رسانی به عنوان ارز دیجیتال، اهداف نانو بسیار شبیه بیت کوین است. تفاوت عمده در چگونگی دستیابی نانو به این اهداف است.

آینده نانو:

نانو بسیار زیاد به تغییرات قیمتی بیت کوین وابسته است. اگر بیت کوین رشد گاوی دیگر داشته باشد، می توان به آینده نانو امیدوار بود. بیت کوین معمولا بعد از اجرای رشد، استراحتی دارد و این زمانی است که آلت کوین ها فرصت پیدا می کنند که رشد خود را شروع کنند و معمولا قیمت های خود را طی چند رو دو تا سه برابر می کنند.

با شیوع همه گیر ویروس کرونا، دنیا برای چندین ارز دیجیتال همانند نانو به خواب زمستانی رفت و این امر منفی بر ارزهای رمزپایه منعکس شد و بیت کوین را به سمت پایین سوق داد، این امر به گونه ای بود که ما حتی شاهد 40 ٪ ضرر روزانه بودیم. با این حال ، به سرعت بیت کوین تثبیت شد و بیت کوین به عنوان یک پرچم دار بازار ارزهای رمزنگاری شده را دوباره به عقب برد. ما از تابستان در یک مسابقه بزرگ رشد گاوی قرار داریم و و اگر می خواهیم به تحلیل های فضای مجازی و یا میزهای خبرنگاران این کار را انجام دهیم، از این اوج دور خواهیم بود.

تا زمانی که بیت کوین نقش اصلی را بازار ایفا کند و بازار را به سمت بالا بکشد، فضای کمی برای درخشش نانو وجود دارد. با این حال، به لطف افزایش کلی قیمت ارزهای رمزنگاری شده، نانو ارزش دلاری خود را افزایش می دهد. با این وجود، نسبت NANO به BTC احتمالاً به کمترین زمان ممکن سقوط خواهد کرد. این بدان معناست که بهتر است وجوه خود را در بیت کوین نگه دارید تا زمانی که به اوج موقت خود برسد و درهای ورود آلت کوین را به صحنه باز کند. NANO باید در میان ارزهای دیجیتال منتخب برای ثبت سود بزرگ خود باشد، زیرا پول معمولاً از سود بیت کوین به سمت آلت کوین های بلوچیپ و سکه های بزرگ می رود قبل از اینکه به پروژه های کمتر شناخته شده و کوچکتر برسد.

اکثر پروژه ها با شکست روبرو می شوند - برخی از استارت آپ ها فقط برای جمع آوری سرمایه و ناپدید شدن ایجاد شده اند، برخی از آنها نمی توانند از پس رقابت برآیند، اما بیشتر آنها فقط ایده هایی هستند که روی کاغذ خوب به نظر می رسند، اما در واقع برای بازار بی فایده هستند.

صرافی های عرضه کننده نانو:

در این قسمت تعدادی از صرافی هایی که از ارز دیجیتال نانو پشتیبانی می کنند برای شما فراهم آورده ایم .

4. صرافی DigiFinex

5. صرافی Huobi Global

پس از اینکه شما با این صرافی ها آشنا شدید می توانید ارز دیجیتال نانو را در این صرافی ها خرید نمایید و یا به فروش برسانید . به علاوه شما می توانید لیست کاملی از صرافی های پشتیبان کننده رمز ارز نانو را در سایت CoinMarketCap مشاهده نمایید .

ارز دیجیتال نئو چیست؟ با رقیب چینی اتریوم بیشتر آشنا شوید

نئو یک پروژه ارز دیجیتال مبتنی بر بلاک چین است که به دلیل مشابهت‌های بسیار با شبکه اتریوم و در عین حال فراهم آوردن امکانات بیشتر، به یکی از رقبای اصلی اتریوم تبدیل شده است. دراین مقاله از پول نو، همه چیز درباره ارز دیجیتال نئو را بررسی کرده و به تفاوت‌های نئو و اتریوم خواهیم پرداخت.

با گسترش دنیای ارزهای دیجیتال هر روزه پروژه‌های تازه‌ای ظهور می‌کنند که تمرکز برخی از آن‌ها بر روی توسعه بلاک چین‌های نسل اول و دوم است که به اصطلاح بلاک چین‌های نسل سوم نامیده می‌شوند. نئو نیز یکی از این پروژه‌ها است که به دلیل کاربرد گسترده خود، مورد استقبال جامعه کریپتوکارنسی قرار گرفته است. همین حالا میتوانید خرید و فروش ارز دیجیتال نئو در پول نو را آغاز کنید.

تاریخچه نئو

نئو با نام AntShares توسط Da Hongfei و Erik Zhan در سال ۲۰۱۴ در کشور چین بنیان گذاشته شد. سپس در سال ۲۰۱۷ این پروژه به NEO تغییر نام داد. این ارز دیجیتال امکان توسعه رمز ارزها و قراردادهای هوشمند را بر بستر بلاک چین خود فراهم می‌کند. همچنین پروژه نئو در پی خودکارسازی فرایند مدیریت دارایی‌های دیجیتال با استفاده از قراردادهای هوشمند است.

نئو ویژگی‌های منحصر به فردی دارد که آن را از بلاک چین‌های مشابه متمایز می کند، مثلا این شبکه یک سیستم غیر متمرکز برای ذخیره سازی فایل‌‌ها بر بستر بلاک چین داشته و به نوعی یک پروژه اوراکل محور نیز محسوب می‌شود.

اهداف پروژه NEO

نئو با هدف خلق یک اقتصاد هوشمند توسعه داده شده است. بنیان گذاران این ارز دیجیتال بر این عقیده‌اند که ترکیب سه مفهوم اساسی دنیای ارزهای دیجیتال یعنی «دارایی‌های دیجیتال، هویت دیجیتال و قراردادهای هوشمند» می‌تواند منجر به تحقق یک جامعه مبتنی بر اقتصاد هوشمند شود. این هدف بدون استفاده از تکنولوژی شبکه‌های توزیع شده و مدیریت خودکار دارایی‌ها قابل دستیابی نیست.

پلتفرم نئو، یک شبکه ایمن و شفاف است که امکان دیجیتال سازی مالکیت‌ دارایی‌های مختلف را برای کاربران خود فراهم می‌سازد. بلاک چین نئو کاملا غیر متمرکز بوده و تمامی تراکنش‌های آن قابل ردیابی هستند. تراکنش‌های انجام شده در شبکه توسط بلاک اکسپلورر رسمی آن یعنی neotracker.io و neoscan.io قابل ردگیری هستند.

نئو؛ بستری برای دیجیتال سازی مالکیت

کاربران این پلتفرم امکان خرید، فروش، تبادل و ثبت انواع دارایی‌های مختلف بر بستر بلاک چین را دارند. این شبکه به کاربران اجازه می‌دهد مالکیت دارایی‌های خود را توسط فرایند دیجیتال سازی دارایی‌های فیزیکی، اعمال کنند. در حقیقت هر شی فیزیکی می‌تواند در این پلتفرم توسط آواتارهای جایگزین، معادل سازی شود. مهمتر از آن، دارایی‌هایی که در این شبکه ثبت می‌شوند، از محافظت قانونی برخوردارند و از مفهوم هویت دیجیتال بهره می‌برند.

به یک معنا بلاک چین اتریوم نیز با ایجاد NFTها، در پی تحقق مفهومی معادل هویت دیجیتال بوده است، اما یکی از معایب آن عدم محافظت قانونی از دارایی‌ها است. به طور مثال اگر شما یک ان اف تی نقاشی در بستر بلاک چین اتریوم بخرید، هر چند مالکیت اصلی آن در شبکه برای شما محفوظ خواهد بود، اما افراد می‌توانند تصویر آن را در شبکه‌های اجتماعی مختلف دست به دست کنند. یا حتی عکس مورد نظر را به سادگی دانلود کرده و در سایر پلتفرم‌های خرید و فروش NFT به فروش برسانند.

بنظر می‌رسد دنیای کریپتوکارنسی با تمام مزایا و امکاناتی که برای دنیای مدرن فراهم آورده است در نهایت بدون مفهوم هویت دیجیتال، منجر به آشفتگی بیشتر ساز و کارهای مالی و کلاهبرداری‌های متعدد شده است. بنابراین قدمی که پروژه نئو به سمت تثبیت هویت کاربران شبکه برداشته است، هر چند شاید در برخی موارد با اصول بنیادین تمرکز زدایی از تبادلات مالی که کریپتوکارنسی‌ها ادعای آن را دارند، در تضاد باشد، اما در نهایت منجر به حفظ امنیت دارایی‌های خود کاربران خواهد شد.

قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) نیز نقشی اساسی در فرایندهای بلاک چین نئو ایجاد می‌کنند. این کدهای برنامه نویسی اجازه می‌دهند تا هر نوع تراکنشی در شبکه که پیش شرط‌های لازم را دارد به صورت خودکار اجرا شده و تراکنش‌ها را ممکن کند. هیچ سیستم مرکزی یا شرکتی روی این تراکنش‌ها نظارتی ندارد، بنابراین این پلتفرم یک شبکه کاملا غیر متمرکز محسوب می‌شود.

نکته جالب این است که حتی نودهایی که در بستر بلاک چین نئو، وظیفه تایید و اعتبار سنجی تراکنش‌ها را بر عهده تفاوت بیت کوین و نئو دارند نیز، باید برای فعالیت در این شبکه مراحل احراز هویت قانونی را پشت سر بگذارند. نئو برای توسعه دهندگان و برنامه نویسان نیز قابلیت‌های بسیار متعددی فراهم کرده است. این بلاک چین از بسیاری از زبان‌های برنامه نویسی مطرح مانند جاوا، سی شارپ، کاتلین و پایتون پشتیبانی می‌کند و روی یک زبان خاص برنامه نویسی متمرکز نیست.

شبکه نئو از دو توکن دیجیتال یعنی NEO و GAS تشکیل شده است. ارز نئو توکن بومی این پلتفرم است که برای رای گیری تغییرات شبکه کاربرد دارد. همچنین از GAS برای پرداخت هزینه محاسبات شبکه نیز استفاده می‌شود.

در سال ۲۰۱۴ خالقان این پروژه، دست به خلق یک تکنولوژی همگام با نئو زدند که Onchain نام گرفت. این تکنولوژی برای کسب و کارهای مختلف، راه‌ حل‌های بلاک چینی خصوصی یا عمومی عرضه می‌کند. اصلی‌ترین ساخته‌ی تکنولوژی Onchain، به اصطلاح DNA (Distributed Networks Architecture) نامیده می‌شود. تمرکز اصلی این شبکه بر کمک به حل مشکلات شرکت‌های مختلف با تکیه بر توسعه اپلیکیشن‌های دارایی‌ دیجیتال و ایجاد پلتفرم‌های بلاک چینی خصوصی و عمومی است.

شبکه Onchain و NEO دو پلتفرم مجزا هستند و تفاوت اصلی آن‌ها در این است که اولی توسط یک جامعه غیر متمرکز و عمومی توسعه داده شده در حالی که Onchain توسط یکی از بزرگ ترین کمپانی‌های چینی به نام فوسون اداره می‌شود.

در سال ۲۰۱۸، اریک ژانگ، یکی از بنیان گذاران شبکه نئو، خبر از اجرای یک به روز رسانی روی پروتکل فعلی نئو را به جامعه کاربران ان اعلام کرد که بعدتر N3 یا نئو ۳ نام گرفت. این به روز رسانی نرخ تراکنش‌های بلاک چین را بهبود داد و هزینه گس فی آن‌ را نیز کمتر کرد. برای خبردار شدن از آپدیت‌های شبکه می‌توانید وب سایت رسمی این ارز دیجیتال به آدرس neo.org را دنبال کنید.

شبکه نئو چگونه کار می‌کند؟

برنامه نویسان از طریق نرم افزار نئو به بلاک چین دسترسی پیدا کرده و قراردادهای هوشمند خود را روی آن توسعه می‌دهند. قراردادهای هوشمند در این پلتفرم، قراردادهای نئو (NeoContracts) نامیده می‌شوند و توسعه دهندگان آن‌ها، همانطور که اشاره شد، می‌توانند با استفاده از زبان‌های برنامه نویسی محبوب، برنامه‌های خود را ایجاد کنند. این در حالی است که به طور مثال اتریوم تنها از یک زبان برنامه نویسی منحصر به فرد به نام سالیدیتی پشتیبانی می‌کند، در نتیجه برنامه نویسان برای نوشتن قراردادهای هوشمند روی این شبکه، باید تنها با این زبان کد نویسی کنند.

شبکه نئو از یک الگوریتم اجماع منحصر به فرد به نام dBFT (delegated byzantine Fault Tolerant) استفاده می‌کند. این الگوریتم بسیار مشابه سیستم اجماع اثبات سهام نمایندگی شده (DPoS) بوده و با یک فرایند رای‌گیری لحظه‌ای، در هر تراکنش نودهای تصادفی را برای تایید تراکنش‌ها و ایجاد بلوک‌ها اختصاص می‌دهد. در نتیجه توازن بین نودهای مختلف برقرار می‌شود و هرکس که توکن NEO را هولد می‌کند، می‌تواند در این فعالیت شرکت کند.

کاربران می‌توانند با استیک کردن این توکن در شبکه، در رای‌گیری‌ها شرکت کنند. هر چه مقدار توکن استیک شده یک کاربر بیشتر باشد، رای آن نود نیز تاثیرگذاری بیشتری خواهد داشت. نودهایی که تراکنش‌ها را تایید کرده و بلوک‌ها را ایجاد می‌کنند، در قالب توکن GAS پاداش دریافت خواهند کرد.

خود بلاک چین شبکه نئو بر پایه زبان برنامه نویسی C# توسعه داده شده است. همچنین زمان تشکیل و تایید بلوک‌ها در این شبکه حدود ۱۵ الی ۲۵ ثانیه برآورد شده است. برای مطالعه تخصصی‌تر اسناد نئو، می‌توانید به وایت پیپر خود این پروژه از اینجا دسترسی داشته باشید.

مقایسه نئو و اتریوم

نئو به دلیل تشابه فراوان با اتریوم و به این دلیل که یک پروژه کریپتویی مستقر در چین است، به اتریوم چین معروف شده. اتریوم در حال حاضر مهم‌ترین بستر برای قراردادهای هوشمند، اپلیکیشن‌های غیر متمرکز و NFTها و … به حساب می‌آید. در آینده بسیار نزدیک اتریوم قرار است طی فرایندی که The Merge نام گرفته، الگوریتم اجماع فعلی شبکه را به طور کامل به سمت الگوریتم PoS ببرد. برای اطلاعات بیشتر راجع به اتریوم ۲ می‌توانید به این مقاله مراجعه کنید: اتریوم ۲ چیست، کی اتفاق می‌افتد و چه تاثیری روی آینده و قیمت اتریوم می‌گذارد؟

نئو هر چند یک سری ویژگی‌های افزوده نسبت به اتریوم دارد، اما به عقیده برخی توان رقابتی آن با اتریوم محدود است. یکی از دلایل آن به استقرار این پروژه در چین برمی‌گردد و برخی معتقدند دولت چین پشت این بلاک چین است، در نتیجه به نظر می‌رسد نئو هنوز تا به دست‌ آوردن اعتماد عامه مردم و جامعه برنامه نویسان راه درازی در پیش دارد.

در حقیقت بسیاری از بلاک‌ چین‌های مختلف مانند اتریوم از قراردادهای هوشمند و دارایی‌های دیجیتال مختلف پشتیبانی می‌کنند، اما چیزی که NEO را از این پروژه‌ متمایز می‌کند، مفهوم هویت دیجیتال (Digital identity) است. افراد، کسب و کارها و شرکت‌هایی که قصد کار با این پلتفرم را دارند باید هویت خود را در شبکه به ثبت رسانده و‌ آن را به صورت قانونی ثابت کنند. این مسئله باعث می‌شود که این پلتفرم کاملا قانون محور شده و از بسیاری از کلاهبرداری‌های مالی در فضای کریپتوکارنسی جلوگیری شود.

کیف پول‌های نئو

بلاک چین نئو کیف پول اختصاصی خود را برای کاربران توسعه داده است. این والت‌ها در نسخه‌های مختلف تلفن همراه و رایانه‌های شخصی عرضه شده‌اند. برخی از این کیف پول‌ها عبارتند از:

Neo-GUI

این والت، کیف پول تمام نود (Full Node) شبکه نئو است. این اپلیکیشن برای نسخه‌های ویندوز ۱۰ و مک عرضه شده است. این کیف پول بالاترین میزان دسترسی و کنترل روی دارایی‌ها را برای کاربر فراهم کرده و از امنیت بسیار بالایی برخوردار است.

Neo-CLI

کیف پول Neo-CLI نیز والت فول نود بلاک چین نئو محسوب می‌شود با این تفاوت که به صورت Command Line است و به همین دلیل شاید کارکردن با آن کمی برای کاربران مبتدی سخت‌تر باشد. این کیف پول بیشتر می‌تواند برای برنامه‌نویسان و توسعه‌ دهندگان شبکه نئو کاربرد داشته باشد.

OneGate

از این والت، که روی بلاک چین عمومی نئو عرضه شده، می‌توان در تلفن‌های همراه اندرویدی و IOS استفاده کرد. OneGate یک کیف پول غیر کاستدی (non-custodial) است، در نتیجه کنترل دارایی‌های کیف پول تماما در اختیار خود کاربران آن خواهد بود.

NeoLine

این کیف پول از زبان‌های انگلیسی و چینی پشتیبانی می‌کند و در قالب افزونه وب نیز قابل استفاده است. NeoLine یک کیف پول غیر متمرکز و ایمن است.

O3 Wallet

یکی از پر استفاده‌ترین کیف پول‌های شبکه نئو، همین O3 Wallet است. این کیف پول قابلیت‌هایی مانند دسترسی به اپلیکیشن‌های غیر متمرکز شبکه نئو را برای کاربران فراهم می‌کند و توسط استودیوی O3 توسعه داده شده است.

ONTO Wallet

این کیف پول یک والت متمرکز است و کاربران برای استفاده از آن باید به یک شخص ثالث برای تایید و اجرای تراکنش‌ها اعتماد کنند. زبان‌های اسپانیایی، چینی و انگلیسی توسط این ولت پشتیبانی می‌شوند.

Neon Wallet

نئون والت، یک کیف پول متن باز و بین پلتفرمی (cross-platform) است. برای استفاده از این کیف پول نیازی به بارگیری تمام بلاک چین نیست و به اصطلاح یک کیف پول سبک (Light Wallet) نامیده می‌شود.

آینده نئو

نئو جزو ۱۰۰ رمز ارز برتر بازار کریپتوکارنسی قرار دارد و در زمان نگارش این مقاله (اردیبهشت ۱۴۰۱) قیمت آن در حدود ۱۰ دلار است. مارکت کپ یا حجم بازار آن کمتر از یک میلیارد دلار (حدود ۷۵۰ میلیون دلار) برآورد شده و بالاترین سقف تاریخی که نئو توانسته به آن دست یابد حدود ۱۹۹ دلار بوده است. همچنین بر اساس داده‌های سایت کوین مارکت کپ، میزان توکن در گردش و عرضه کل آن، ۱۰۰ میلیون واحد است.

نئو تا به امروز به خوبی توانسته جایگاه خود را در بازار ارزهای دیجیتال تثبیت کند. این پروژه جامعه برنامه نویسان قدرتمندی دارد و متن باز بودن آن، انعطاف پذیری بسیار زیادی برای شبکه‌ فراهم آورده است. کد نویسان با زبان‌های برنامه نویسی مختلف می‌توانند پروژه‌های خود را به راحتی روی این پلتفرم توسعه دهند.

همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، شبکه نئو در پی هوشمندسازی سازوکارهای مالی است، در نتیجه به نظر می‌رسد در آینده‌ای که در حال حرکت به سمت تمرکز زدایی از اقتصاد است، این پروژه بتواند نقشی مهم و تاثیر گذار بر عهده بگیرد.

کلام آخر

پروژه نئو به دلیل ماهیت غیر متمرکز و متن باز خود، خیلی زود جایگاه خود را در بین بلاک چین‌های مختلف باز کرد. این پلتفرم با ارائه خدمات مختلف به برنامه نویسان، شرکت‌های مختلف و کاربران ساده، یک شبکه بلاک چینی تمام عیار است. به نظر شما این شبکه می‌تواند در آینده به عنوان یکی از رقبای سر سخت اتریوم حاضر شود؟

بله. بلاک چین نئو یک شبکه کاملا غیر متمرکز و ایمن است.

خیر. ارز دیجیتال NEO توکن بومی بلاک چین نئو است که بر مبنای استاندارد توکن سازی خود این شبکه توسعه داده شده است.

نئو به دلیل شباهت بسیار با بلاک چین اتریوم، به اتریوم چین معروف شده است. فعلا اتریوم در فضای کریپتوکارنسی پیشتاز است، اما در آینده ممکن است بلاک چین‌هایی مانند نئو بتوانند عملکرد بهتری نسبت به اتریوم ارائه دهند.

پتانسیل های رمزارز نئو چیست؟

با توجه به ممنوعیت‌های اعمال شده از طرف چین در حوزه رمزارزها، رمزارز نئو (NEO) پتانسیل این را دارد که در کشورهایی با مقررات دست‌وپاگیر در اکوسیستم رمزارزها، به‌خوبی بدرخشد. از بدو شروع به‌کار، تکنولوژی آنچِین نئو طوری طراحی شده بود که با قوانین و مقررات مشکلی نداشته باشد. روش متمرکز نئو هم با بیشتر رمزارزها کاملاً متفاوت است.

اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در مورد رمز ارز ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «رمز ارز چیست؟» را مطالعه نمایید.

نئو (NEO) چیست؟

NEO ابتدا با نام AntShares توسط دا هونگ‌فی و اِریک ژان در سال 2014 در چین تأسیس شد و در ژوئن 2017 به نام “NEO” تغییر نام داد. نئو یک پلتفورم است که براساس تکنولوژی بلاک چین کار می‌کند که رمزارز نئو (NEO) را پشتیبانی می‌کند و قابلیت توسعهٔ دارایی‌هایی دیجیتال و قراردادهای هوشمند را دارا می‌باشد.

هدف شبکه نئو این است که مدیریت دارایی‌های دیجیتال را با استفاده از قراردادهای هوشمند به‌صورت خودکار انجام دهد که در نهایت به یک شبکه توزیع شده براساس سیستم اقتصاد هوشمند منجر خواهد شد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بلاک چین می‌توانید از مطلب آموزشی «بلاک چین چیست؟» دیدن نمایید.

معادل دیجیتال پلتفورم نئو (NEO)

نئو (NEO) سیستم اقتصاد هوشمند خود را به‌صورت زیر تعریف کرد:

سیستم اقتصاد هوشمند = قرارداد هوشمند + هویت دیجیتال + داراریی دیجیتال

دارایی‌ها، به‌راحتی در شبکه بلاک چین نئو که شبکه‌ای متن باز، غیرمتمرکز، قابل اعتماد، قابل رهگیری و بدون هزینه‌های واسطه‌گری، قابلیت دیجیتال شدن را دارند.

کاربرها در این شبکه می‌توانند دارایی‌های مختلف را ذخیره کنند و خرید و فروش کنند. پلتفورم نئو این قابلیت را ایجاد می‌‌کند که برای هر دارایی فیزیکی یک معادل دیجیتال یکتا ایجاد شود. نئو همچنین قابلیت حفاظت از دارایی‌ها را دارد. دارایی‌های ثبت شده در پلتفورم نئو یک هویت دیجیتال تأیید شده می‌باشد و از طریق قانون حفاظت شده است.

هویت دیجیتال قابلیت تأیید اطلاعات کلیدی و مهم افراد، مؤسسات و سایر نهادهای موجود در فضای دیجیتال را فراهم می‌سازد.

قراردادهای هوشمند، قابلیت اجرای تراکنش‌ها و توافق میان طرف‌های متفاوت را بدون کنترل و نظارت هیچ سیستم قانونی یا یک مکانیزم مرکزی فراهم می‌کند. اجرای این قرارداد براساس کد برنامه‌نویسی شبکه می‌باشد و این کدنویسی قابلیت تراکنش‌های قابل ردیابی، شفاف و غیرقابل بازگشت را فراهم می‌کند.

شبکه نئو از دو کوین NEO و GAS حمایت می‌کند. شبکه نئو همچنین از تمام زبان‌های برنامه‌نویسی رایج مانند C#, Java, Go, Python و Kotlin پشتیبانی می‌کند که کار را برای جامعهٔ توسعه‌دهندگان نرم‌افزارها تسهیل خواهد کرد.

آیا شبکه نئو با قانون‌گذاری از طرف دولت‌ها و سایر نهادها مشکلی ندارد؟

وقتی بحث تنظیم مقررات برای رمزارزها می‌شود، شبکه نئو با سایر شبکه‌ها تفاوت ویژه‌ای دارد. در حالی که دارایی‌های دیجیتال و قراردادهای هوشمند در سایر پلتفورم‌هایی که براساس تکنولوژی بلاک چین کار می‌کنند، مانند اتریوم نیز معروف هستند، قابلیت “هویت دیجیتال”، شبکه نئو را از سایر شبکه‌ها متمایز می‌سازد.

هر فرد، کسب‌وکار یا هر نهادی که روی پلتفورم نئو فعالیت می‌کند، هویت دیجیتال یکتایی دارد که قابل تأیید می‌باشد. این افراد، کسب‌وکارها و نهادها تنها وقتی می‌توانند در شبکه نئو با دیگران تراکنش داشته باشند که هویت دیجیتال ثبت‌شده داشته باشند که این ویژگی، شبکه نئو را با مقررات، همسو می‌سازد.

حتی ممکن است نودهای مختلف در شبکه نئو برای تأیید تراکنش‌ها و سایر فعالیت‌های حساب‌داری و بایگانی، نیاز به هویت دیجیتال داشته باشند.

ورود به Onchain

دا هونگ‌فی و اِریک ژان که مؤسسان نئو می‌باشند، هنگام کار بر روی شبکه نئو از ایده‌های نوظهوری که در آن زمان مطرح بود استفاده کردند. شرکت تکنولوژی Onchain که در سال 2014 ظهور کرد، یک کمپانی در حوزهٔ تکنولوژی بود که با نهادهای مختلف مالی و قانونی همکاری داشت تا برای کسب‌وکارهای مختلف راه‌حل‌های بلاک چین ‌محور ارائه دهد.

در حالی که شبکهٔ نئو مانند شبکه بیت کوین و اتریوم کار می‌کند، Onchain بر روی خلق بلاک چین‌های خصوصی و ائتلافی (بنگاهی) متمرکز بود که نیازهای خاصی را در کسب‌وکارهای مختلف پاسخگو باشد.

محصول اصلی شرکت Onchain ساختار شبکه‌های توزیع‌شده (DNA) بود که با استفاده از دارایی‌های دیجیتال، در کسب و کارهای مختلف، به خلق بلاک چین‌های خصوصی و عمومی کمک می‌کرد. گمان می‌رود DNA، پلتفورم بلاک چینی باشد که قابلیت سفارشی شدن برای حل همهٔ مشکلات بخش‌های خصوصی و عمومی را دارد.

تفاوت NEO و Onchain

NEO و Onchain شرکت‌های مستقلی هستند و هیچ‌کدام مالک دیگری نیستند. NEO روی بخش کسب‌وکار و مشتری (B2C) متمرکز شده است، در حالی که Onchain روی خدمات بین کسب‌وکارهای مختلف تمرکز کرده است.

هر دو این شبکه‌ها به‌صورت مجزا تأمین مالی شده‌اند. شبکه NEO توسط یک انجمن عمومی تأمین مالی شده ولی حامی شبکه Onchain بزرگترین شرکت خصوصی چین، Fosun می‌باشد.

وقتی از تفاوت بیت کوین و نئو دا هونگ‌فی دربارهٔ اینکه چرا شرکت بزرگی مثل Fosun را به‌عنوان شریک سرمایه‌گذاری انتخاب کردی، پاسخ داد: “سه بخش اصلی فعالیت ین شرکت عبارتست از فایننس، علوم پزشکی و بازی و سرگرمی که هر سه هماهنگی خوبی با تکنولوژی بلاک چین دارند. دلیل اصلی که ما شرکت Fosun را به‌عنوان شریک سرمایه‌گذاری انتخاب کردیم این است که این شرکت امکانات مورد نیاز ما را فراهم می‌کند، یک پلتفورم برای تکنولوژی Onchain برای نمایش تکنولوژی بلاک چین.”

افق دید شرکت‌های NEO و Onchain

هدف اصلی که مؤسسان NEO و Onchain در سر می‌پروراندند، ایجاد قابلیتی برای بهره‌مندی و همکاری بین شبکه‌های بلاک چین مختلف در آینده بود. به این صورت که مکانیزمی توسعه یابد که اطلاعات را بین شبکه‌های بلاک چین مختلف به اشتراک بگذارد، و شبکه‌های بلاک چین عمومی مانند NEO (مرجع) یا شبکه‌های خصوصی که در کسب‌وکارهای مختلف استفاده می‌شود را بهم متصل کند.

با افزایش تعداد سیستم‌های بلاک چین محور در هر دو بخش عمومی و خصوصی، در نهایت نیاز خواهد بود که این شبکه‌های بلاک چین با هم همکاری داشته باشند. تیم‌هایی که در NEO و Onchain کار می‌کنند امیدوارند این گپ را با تلاش خود پُر کنند.

به هر حال، برای ایجاد همکاری بین شبکه‌های بلاک چین مختلف، بحث اعتماد و هویت بسیار مهم است. این گپ با ویژگی ذاتی “هویت دیجیتال” که یک بخش پلتفورم بلاکچین NEO است، پُر خواهد شد.

اساساً NEO و Onchain ممکن است پُل ارتباطی مورد نیاز برای ایجاد ارتباط بین شبکه‌های بلاک چین کاملاً غیرمتمرکز، بدون مقررات و ناشناس مانند بیت کوین و شبکه‌های معمولی شناسایی مشتری (KYC) که امروزه در بانک‌ها و شرکت‌های کارت‌ اعتباری استفاده می‌شود ار فراهم آورده‌اند.

با در پیش گرفتن روشی جامع که به نیاز همه بخش‌ها – کاربران، کسانی که در شبکه فعالیت می‌کنند مثل ماینرها، افرادی که تراکنش‌ها را انجام می‌دهند، کسب‌وکارهای خصوصی و شاید قانون‌گذاران و ناظران – پاسخ می‌دهد، NEO و Onchain ممکن است در دعوای بین طرفداران اقتصاد بستهٔ مقررات محور و حامیان سیستم‌های باز مانند اکوسیستم رمزارزها، بهترین گزینه باشند.

آیا NEO و Onchain در چین قابل استفاده می‌باشند؟

پلتفورم NEO اساساً شبیه ساختار DNA شبکه Onchain کار می‌کند. NEO بلاک چین عمومی و غیرمتمرکز فراهم می‌کند، در حالی که ساختار DNA شبکه Onchain نیاز به شبکه‌های بلاک چین خصوصی را مرتفع می‌سازد. اتصال این دو سیستم شاید مزایای هر دو پلتفورم را در خود جای دهد.

شرکت Onchain تا بحال برای ساختار DNA خود، موافقت دولت شهر گوئیانگ، مرکز استان گوئیژو در جنوب غربی چین را کسب کرده است. هر دو پلتفورم نسخه 2.0 قرارداد هوشمند و تکنولوژی‌های بلاک چین دیگر چینی را در اوایل 2017 عرضه کردند.

در اواسط 2017، شرکت Onchain جزو اولین شرکت‌هایی بود که با موفقیت تست بلاک چین چین را پاس کرد که با سرمایه‌گذاری گروه فوسان در این شرکت همراه بود. با وجود فشار چین بر اکوسیستم رمزارزها و ممنوع اعلام کردن آنها، قبول تکنولوژی بلاک چین از طرف چینی‌ها می‌تواند نوید بخش شروع عصر جدیدی در این حوزه باشد.

در اواسط 2017، دولت چین در گزارشی، اعلام کرد که در حال آزمایش برای ایجاد یک رمزارز ملی می‌باشد.

علی‌رغم موضع سختگیرانه دولت چین در حوزهٔ رمزارزها و عرضه اولیه کوین‌ها (ICOs)، شایعاتی مطرح است که شاید دولت چین به‌دنبال راه‌حلی جایگزین می‌باشد و به‌همین خاطر با شرکت‌هایی که تمایل به‌همکاری و کار کردن با قوانین دولت را دارند چراغ سبز نشان می‌دهد. NEO و Onchain ممکن است رقبای بزرگی در این زمینه باشند.

اگر تکنولوژی Onchain از طرف دولت چین پذیرفته شود و سایر کسب‌وکارها نیز به آن اعتماد کنند، این تکنولوژی یک راه‌حل همه جانبه خواهد بود و بنابراین استفاده از NEO بسیار گسترش خواهد یافت.

جمع‌بندی

مفهوم NEO-Onchain بنیه تکنیکی مستحکمی دارند و روش متمرکز آنها، این دو را نه تنها برای دولتمردان چین بلکه برای سایر کشورها که با ذات غیرمتمرکز و ناشناس بودن بازار ارزهای مجازی مشکل دارند، گزینه‌های جذابی کرده است.

تیم تحریریه دیجی کوینر

این مقاله به کوشش هیئت تحریریه دیجی کوینر تولید شده است. تک تک ما امیدواریم که با تلاش خود، تاثیری هر چند کوچک در آگاه سازی فعالان حوزه رمز ارزها و بازارهای مالی داشته باشیم.

نئو یا اتریوم؟ جنگ گلادیاتورها در راه است

نئو یا اتریوم؟ کدام سرمایه‌گذاری بهتری است؟ این دو ارز چه تفاوت‌هایی دارند؟ کدام سریع‌تر رشد خواهد کرد؟ هردوی این پلتفرم‌ها، جز غول‌های بازار ارزهای دیجیتال هستند بنابراین مقایسه نئو و اتریوم و انتخاب یکی از آن‌ها کار ساده‌ای نیست چراکه رقابت سرسختانه‌ای دارند.

• 1) مقایسه نئو و اتریوم: تفاوت های کلیدی
• 2) بررسی پروژه اتریوم (ETH)
• 3) اتریوم چطور کار می‌کند؟
• 4) مزایا و معایب اتریوم
• 5) بررسی پروژه نئو
• 6) نئو چطور کار می کند؟
• 7) مزایا و معایب نئو
• 8) اتریوم یا نئو: کدام بهتر است؟
• 9) جمع بندی

بااینکه اتریوم بعد از بیت‌کوین دومین رمزارز محبوب است نئو نیز به‌سرعت رشد کرده و می‌تواند به جایگاه اتریوم برسد. این رقابت آن‌قدر شدید است که نئو را اتریوم چینی می‌نامند.

نئو و اتریوم هر دو قابلیت پشتیبانی از قراردادهای هوشمند را دارند اما نئو از زبانه‌ای برنامه‌نویسی رایج‌تری برای این کار استفاده می‌کند. بااین‌حال این مسئله چالش‌های امنیتی خاص خود را به همراه دارد. به همین خاطر، برنامه‌های غیرمتمرکز (dApp) بیشتری در شبکه اتریوم وجود دارد و کاربران زیادی را به خود جذب کرده‌اند.

ازنظر سرعت تراکنش نیز سرعت نئو از اتریوم بالاتر است اما هر دو هنوز سرعت مطلوبی ندارند. تراکنش‌های نئو در اکثر مواقع رایگان یا با هزینه کمی انجام می‌شوند بااین‌حال هزینه انجام تراکنش در اتریوم بالاست. از دیگر اختلافات آن‌ها می‌توان به قیمت اشاره کرد. قیمت اتریوم نیز نسبت به نئو بالاتر است و با توجه به محبوبیتی که دارد، رشد بیشتری برای آن پیش‌بینی می‌شود.

در ادامه مقاله به مقایسه نئو و اتریوم و جزییات هر پروژه می‌پردازیم. با ما در داموند همراه باشید.

مقایسه نئو و اتریوم: تفاوت های کلیدی

بااینکه نئو و اتریوم هر دو بازار مشابهی دارند اما از بسیاری جهات متفاوت‌اند. در ادامه اصلی‌ترین فاکتورهای تفاوت آن‌ها را بررسی می‌کنیم:

پذیرش توسط کاربران

ازآنجایی‌که نئو از چندین زبان برنامه‌نویسی نظیر C++، C#، Go و جاوا پشتیبانی می‌کند به‌سرعت بین توسعه‌دهندگان محبوب شد. به‌این‌ترتیب هر کس که به یکی از این زبان‌ها مسلط باشد می‌تواند روی نئو پروژه بسازد.

از سوی دیگر اتریوم، فقط امکان برنامه‌نویسی با زبان سالیدیتی را دارد که زبانی نسبتاً جدید و منحصر به این شبکه است. پس افراد کمی با آن آشنایی دارند. بنابراین برای ایجاد قرارداد هوشمند و ساخت dAppها نیاز به یادگیری این زبان است.

سرعت تراکنش

نئو در هر ثانیه حدود 10000 تراکنش را انجام می‌دهد درحالی‌که این رقم در بلاک‌چین اتریوم حدود 15 تراکنش در ثانیه است؛ بنابراین، از حیث سرعت تراکنش نئو نسبت به اتریوم پیشتاز است.

سوخت بلاک‌چین

در بلاک‌چین نئو دو کوین متمایز NEO و GAS وجود دارد. حتما با مفهوم گس در شبکه اتریوم نیز آشنا هستید.

در شبکه نئو، از توکن GAS برای پرداخت کارمزد استفاده می‌شود و افرادی که در کیف پولشان توکن NEO هولد می‌کنند، با توکن GAS پاداش داده می‌شود. پس دو توکن NEO و GAS کاملا متفاوت هستند.

در سمت دیگر، گس اتریوم، واحد کوچکتری از توکن بومی این شبکه یعنی اتر است که آن هم برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌شود.

قابلیت تقسیم‌پذیری

اتر می‌تواند به واحد کوچک‌تری که همان گس است تقسیم شود اما نئو این‌طور نیست. به همین خاطر، نمی‌توانید 10.5 نئو را انتقال دهید. نئو تنها در واحدهای کامل وجود دارد. البته توکن GAS تقسیم‌پذیر است.

حالا که تفاوت‌های کلیدی نئو و اتریوم را با هم بررسی کردیم، زمان آن فرا رسیده تا هر پروژه را به تفکیک زیر ذره‌بین ببریم.

بررسی پروژه اتریوم (ETH)

اتریوم یک بلاک‌چین عمومی، متن‌باز و غیرمتمرکز و نیز یک پلتفرم محاسباتی است که از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند. این پلتفرم در سال 2013 توسط ویتالیک بوترین که یک برنامه‌نویس کانادایی-روسی است به‌عنوان پلتفرمی که می‌تواند از بلاک‌چین‌ها برای ذخیره برنامه‌های کامپیوتری و اجرای یک شبکه داخلی از نودهای توزیع‌شده استفاده کند، پیشنهاد شد. پیشنهاد اتریوم در حقیقت گامی برای توسعه بیت‌کوین بود و ویتالیک در پی آن بود تا با ساخت اتریوم، مشکلات بیت کوین را برطرف کند.

اتریوم پس از بیت کوین در رتبه دوم بازار ارز دیجیتال قرار دارد و بسیار محبوب است. ویتالیک بوترین، چارلز هاسکینسون، آنتونی دیوریو و میهای آلیسی در وهله اول توسعه این ارز را آغاز کردند و در ادامه، بنیاد اتریوم این کار را ادامه داد.

اتریوم چطور کار می‌کند؟

توضیح دقیق نحوه کار شبکه اتریوم در این مقاله نمی‌گنجد و برای مقایسه این پروژه با نئو، نیازی نیست آن را به طور کامل بدانیم. با این حال، سعی می‌کنیم به طور خلاصه و مفید نحوه کار این شبکه را توضیح دهیم.

اتریوم نیز مانند اکثر ارزهای دیجیتال دیگر، در یک شبکه بلاکچینی فعالیت می‌کند. این شبکه، متشکل از هزاران کامپیوتر در سراسر جهان است که یک دفتر دیجیتال را به روز نگه می‌دارند. به عبارت دیگر، اطلاعات تراکنش‌ها در این دفتر دیجیتال نوشته شده و مشابه با شبکه بیت کوین هر کامپیوتر یا نود آن را مشاهده می‌کند. علاوه بر این، این نودها با یکدیگر در ارتباط هستند و هر تراکنشی که به شبکه اتریوم ارسال شود را بررسی می‌کنند تا از معتبر بودن آن اطمینان حاصل شود.

فعالیت‌ها در این شبکه با کمک ماشین مجازی اتریوم (EVM) صورت می‌گیرد و بدین شکل، اسکریپت‌ها را در شبکه‌ای از نودهای توزیع شده اجرا می‌کند و همین باعث می‌شود تا امکان راه‌اندازی و اجرای قراردادهای هوشمند به وجود بیاید.

شبکه اتریوم نیز همانند بیت کوین از اجماع اثبات کار و ماینینگ استفاده می‌کند. با این حال، توسعه دهندگان این شبکه تصمیم دارند تا در سال جاری، الگوریتم اجماع شبکه را به اثبات سهام تغییر دهند و به نوعی ماینرها را از شبکه حذف و اعتبارسنج‌ها را جایگزین کنند.

مزایا و معایب اتریوم

مزایای اتریوم

بدون بررسی اطمینان و میزان پذیرش بالای اتریوم نمی‌توانید به مقایسه نئو و اتریوم بپردازید. قدرت اتریوم ناشی از چند ویژگی است که برخی از آن‌ها عبارتند از:

بنیان‌گذار اتریوم، ویتالیک بوترین بدون شک یکی از رهبران بلا منازع بازار ارز دیجیتال است و هرجا که صحبت از چشم‌انداز بلاکچین می‌شود، نام وی به چشم می‌خورد. در حقیقت، مشارکت فعال و مداوم بوترین باعث شهرت و اعتبار زیاد شبکه اتریوم شده است.

اتریوم با پشتیبانی از طیف وسیعی از خدمات از برنامه‌های غیرمتمرکز و DAO ها گرفته تا توکن‌های غیرقابل تعویض، در دنیای رمزارز موقعیت منحصر به فردی را برای خودش ایجاد کرده است. علاوه بر این، قابلیت توکنیزه کردن دارایی‌ها و همچنین وجود قراردادهای هوشمند به برتری این شبکه کمک شایانی کرده است.

اتریوم محبوب سرمایه‌گذاران حوزه رمزارز است و این مهم بر کسی پوشیده نیست. علاوه بر سرمایه‌گذاران عادی، افراد شناخته شده‌ای چون مایک نووگراتز، مدیرعامل شرکت گلکسی دیجیتال معتقدند اتریوم در نهایت جایگاه بیت کوین را از آن خود خواهد کرد و پتانسیل بالایی برای آن می‌بینند.

معایب اتریوم

1. اعتماد بیش‌ازحد به شهرت بوترین

شکی نیست که بوترین شهرت زیادی در دنیای ارزهای دیجیتال دارد. کوچک‌ترین خبر منفی درباره او مثلاً خبر مرگ وی می‌تواند بر موقعیت اتریوم در بازار اثر بگذارد.

1. تأخیر در انتقال به اجماع اثبات سهام

اتریوم مدتی برای تغییر پروتکل اجماع خود به اثبات سهام (PoS) تردید داشت و جامعه خود را منتظر گذاشت. این تأخیر به‌نوعی بر شهرت شبکه تأثیر داشته است.

رقبای جدیدی که در حال ورود به بازار هستند که ضعف‌های اتریوم درس گرفته‌اند. یکی از این رقبا نئو است که خود را پروژه بهتری نسبت به اتریوم می‌داند.

بررسی پروژه نئو

نئو، با عنوان «قاتل اتریوم» لقب گرفته و آن را اتریوم چینی می‌نامند. مردمی وطن‌پرست‌تر از چینی‌ها پیدا نخواهید کرد، آن‌ها از محصولات و خدمات خارجی استفاده نمی‌کنند. چینی‌ها نسخه چینی آمازون، واتساپ، فیسبوک و با نئو، نسخه مختص خودشان از اتریوم را دارند که به شکل گسترده‌ای از آن استفاده می‌کنند.

نئو توسط داهونگفی بنیان‌گذاری شد که تجربه‌ای طولانی در حوزه بلاک‌چین دارد. او در سال 2014 پروژه AntShares را به‌منظور ایجاد پلتفرم برای ساخت اپلیکیشن‌های توزیع‌شده ایجاد کرد. شاید به دلیل همین پیشینه قوی است که آن‌ها توانستند محصول کارآمدی ایجاد کنند.

در ابتدای امر، ارز دیجیتال نئو با عنوان Antshares شناخت می‌شد که یک شبکه بلاک‌چین متن‌باز غیرمتمرکز است. بااین‌حال این بلاک‌چین توکن دیگری به اسم GAS دارد اما نئو، کوین شناخته‌شده‌تری است که می‌تواند در موارد مختلفی به کار رود. نئو خودش را «شبکه‌ای غیرمتمرکز برای اقتصاد هوشمند» می‌نامد و انتظار می‌رود در ایجاد اقتصاد هوشمند دیجیتال نقش داشته باشد.

نئو چطور کار می کند؟

یکی از دلایلی که نئو به‌عنوان قاتل اتریوم شناخته می‌شود این است که این ارز در مقایسه با اتریوم، از قراردادهای هوشمند هوشمندتری بهره می‌برد. برخلاف قراردادهای هوشمند اتریوم که افراد برای ایجاد آن نیاز به دانش تخصصی دارند، برنامه‌نویسی قراردادهای هوشمند نئو با زبانهای برنامه‌نویسی موجود، باعث شده که آن‌ها، فراتر از چارچوب‌ها عمل کنند.

نئو از اجماع اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کند؛ مکانیسمی که مدت طولانی است قرار است در شبکه اتریوم ادغام شود. به همین خاطر، تراکنش‌های شبکه بلاکچینی نئو سریع‌تر و ارزانتر هستند.

مزایا و معایب نئو

مزایای نئو

نئو از پروتکل اجماع پویایی استفاده می‌کند که الگوریتم تحمل خطای بیزانس دلیگیت یا تفویض شده (dBFT) نامیده می‌شود و نسخه بهبودیافته الگوریتم اثبات کار اتریوم است. این الگوریتم، نسبت به مکانیسم‌های اجماع قدیمی بازده انرژی بالاتری دارد و یکی از مزایای نئو محسوب می‌شود.

بلاک‌چین نئو خیلی سریع است و می‌تواند حداقل 10.000 تراکنش را در هر ثانیه پردازش کند.

بااینکه به نظر می‌رسد دولت چین از ارزهای دیجیتال بیزار است اما از پروژه نئو پشتیبانی کرده است. این حمایت دولتی، قانونی بودن این شبکه را تضمین می‌کند.

معایب نئو

ازآنجایی‌که نئو ریشه چینی دارد، ارتباط گرفتن با آن برای کاربران انگلیسی‌زبان سخت است و ممکن است بسیاری به چین اعتماد نداشته باشند.

نئو در حال رقابت با اتریوم است بنابراین اصلی‌ترین رقیب نئو همین اتریوم محسوب می‌شود. اتریوم پایگاه کاربری بزرگ و محبوبیت زیادی دارد. بنابراین نئو با رقیبی مثل اتریوم مواجه است که کاربرانی وفادار و مشهور دارد. ازآنجایی‌که رقبای دیگر نیز در حال ظهور هستند، نئو باید برای بقای خودش مبارزه کند.

اتریوم یا نئو: کدام بهتر است؟

کارشناسان بر این باورند که نبرد نئو با اتریوم یک نبرد سخت است چون آن‌ها تشابهات زیادی باهم دارند که در این مقاله نیز به آنها اشاره شد.

اتریوم دومین ارز دیجیتال بازار است و قیمت آن نیز فراز و نشیب‌های بسیاری را سپری کرده و پس از ثبت اوج 4800 دلاری، اکنون با قیمت 3200 دلار معامله می‌شود.

نئو نیز درحال‌حاضر قیمتی حدود 22.7 دلار دارد و گرچه قیمت آن در یک سال گذشته با افت زیادی مواجه بوده اما اگر به نمودار قیمتی آن از زمان معرفی نگاهی بیندازیم، بدون در نظر گرفتن جهش‌های قیمتی موقت، می‌بینیم قیمت آن با شیب ملایمی در حال افزایش است.

درحال‌حاضر اتریوم از نئو ارزشمندتر است اما معلوم نیست این رویه در آینده نیز ادامه بیابد. در تئوری، نئو از برخی جهات برتری دارد. مثلاً ساخت قراردادهای هوشمند در آن ساده‌تر است و از زبانهای محبوب و رایج‌تری پشتیبانی می‌کند. بعلاوه سرعت پردازش تراکنش‌ها در آن بیشتر و کارمزد آن کمتر است. نئو می‌تواند پشتیبانی شرکت‌های چینی بزرگ نظیر علی‌بابا و ردپلاس را به دست آورد. این پروژه همچنین موفق شد حفره‌هایی در قراردادهای اتریوم که آن‌ها را تفاوت بیت کوین و نئو در برابر هک شدن آسیب‌پذیر می‌کرد را اصلاح کند.

علاوه بر این، در نئو، قابلیت کسب درآمد غیرفعال از طریق سپرده‌گذاری نئو وجود دارد. اما اتریوم در‌حال‌‌حاضر چنین امکانی ندارد. بااین‌حال مهم‌ترین برتری اتریوم بر نئو محبوبیت و گستردگی استفاده از آن است.

بااینکه نئو و اتریوم هر دو پروژه‌های بزرگی هستند اما آینده اتریوم روشن‌تر به نظر می‌رسد. درعین‌حال بااینکه در چین محدودیت‌هایی بر ارزهای دیجیتال و نئو وجود دارد که می‌تواند مانع رشد این شبکه شود اما نئو پتانسیل رسیدن به اتریوم را دارد. اما درباره انتخاب نهایی، شما باید تصمیم بگیرید.

جمع بندی

مقایسه نئو و اتریوم کار دشواری است. اتریوم، رمزارز دیرپای بازار ارز دیجیتال است که به دلیل قابلیت ارائه قراردادهای هوشمند و پیاده‌سازی برنامه‌های غیرمتمرکز، محبوبیت زیادی دارد. بااین‌حال رقبای زیادی پا به عرصه گذاشته‌اند که نئو یکی از آن‌هاست.

نئو قابلیت‌هایی مشابه با اتریوم دارد. جالب است بدانید کارمزد تراکنش‌های نئو غالباً رایگان یا خیلی کم است، این در حالی است که اتریوم با داشتن کارمزدهای بالاتر، سرعت پردازش خیلی کمتری دارد.

برخلاف اتریوم که همه قراردادهای هوشمند آن با زبان سالیدیتی نوشته می‌شوند نئو قابلیت استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف را دارد. با همه این احوال، نئو یک توکن آسیاییست که کار با آن برای شهروندان اروپایی دشوار است و همین باعث شده تا اتریوم محبوب‌تر باشد.

تفاوت ساختاری اتریوم و نئو

همانطور که در مقاله معرفی ارز دیجیتال neo گفتیم شبکه بلاک چین neo شباهت های بسیار زیادی با اتریوم دارد و رقیب جدی ای برای آن محسوب میشود. در این مقاله به مقایسه این دو شبکه بلاک چین میپردازیم و تفاوت های آن دو را بررسی میکنیم. در دنیای قرار دادهای هوشمند مبتنی بر بلاک چین یک بازیگر اصلی وجود دارد آن هم اتریوم است. این بزرگترین ، پرکاربردترین و توسعه یافته ترین پلتفرم قراردادهای هوشمند در دنیا است. با این حال بلاک چین NEO رقیب چینی اتریوم است که تازه وارد صحنه رقابت شده و گواهینامه های قوی ای با خود دارد.هر دو سیستم عامل از قراردادهای تفاوت بیت کوین و نئو هوشمند و برنامه های غیر متمرکز (DApps) پشتیبانی میکنند که در راس کاربردهای بلاک چین خود قرار دارد. ایده قرار دادهای متمرکز که در یک شبکه همتا بکار میروند به سال 1990 باز میگردد. مهندسان فناوری و رمزنگاری سیستمی را تصور میکردند که بجای درگیری های قضایی ، اعتماد را در یک شبکه منسجم ایجاد کند. با ظهور بلاک چین ، امکان ایجاد شبکه ایمن فراهم شد که بتواند قرار دادهای نوشته شده را ( نوشته شده به زبان برنامه نویسی) در راس کارایی خود داشته باشد. اتریوم اولین سکویی بود که این کار را انجام داد که البته neo خیلی هم عقب نبود. در حالی که این پلتفرم مشابه هم هستند ، اما تفاوت هایی اساسی بین این دو وجود دارد. در این مقاله شباهت ها و تفاوت های این دو را عمیق تر بررسی میکنیم. کدام یک میتواند بر دیگری پیروز شود؟

پشت صحنه اتریوم

اتریوم در سال 2014 عرضه شد. بناینگذار اصلی آن ویتالیک بوترین است . بوترین سیستمی را تصور کرد که در آن میتوان از قدرت محاسباتی گره های بلاک چین برای عملیاتی بیش از اثبات بلاک چین استفاده کرد. او سیستمی را معرفی کرد که میتواند از قدرت پردازش برای اجرای قراردادها و برنامه های کاربردی به عنوان بلاک چین استفاده کند. این قراردادها و DApps های هوشمند به عنوان بخشی از شبکه بلاک چین اجرا میشوند. بنابراین ، آن ها غیر متمرکز خواهند بود.هیچ شخص یا سروری قادر به کنترل این برنامه ها نخواهد بود ، و تا زمانی که شبکه اتریوم ادامه یابد ، آن ها به وجود خود ادامه خواهند داد.

در واقع اتریوم انقلابی برای فناوری بلاک چین بود. تا قبل از اتریوم بلاک چین فقط به عنوان یک سیستم انتقال ارزش ساده ( بیت کوین ) مورد استفاده قرار میگرفت . با ظهور اتریوم این امکان فراهم شد تا کدی بنویسید و روی تابلوی زنجیره انعطاف ناپذیر و غیرقابل تغییر اجرا کنید. اتریوم اولین بستری بود که امکان قرار دادن ، قراردادهای هوشمند را روی بلاک چین فراهم آورد.و از آن زمان به بزرگترین ارائه دهنده خدمات غیر متمرکز مبدل گشت. از آن روز تا حالا اتریوم به قدری توسعه یافته که هزاران برنامه نویس روی آن کار میکنند. این تعداد برنامه نویسانی که به صورت مستقل در حال نوشتن DApps ها برای قرار دادهای هوشمند هستند را شامل نمیشود.

پشت صحنه ارز دیجیتال Neo

ایده های راه اندازی neo نیز در سال 2014 آغاز شد. متخصصان چینی بلاک چین و da hongfei و اریک ژانگ ، مشاوره با شرکت های چینی در مورد برنامه های بالقوه بلاک چین را آغاز کردند. در این بازه زمانی آن ها یک زنجیره عمومی برنامه ریزی کردند که بتواند کل اقتصاد قرار دادهای هوشمند و DApps به همراه ادغام زنجیره های خصوصی موجود را تحت کنترل بگیرد . بنابراین ایده توسعه neo متولد شد. با این حال این پروژه در ابتدا با نام Antshares شناخته میشد. Antshares در سال 2016 پس از دوسال تحقیق و توسعه منتشر شد. در سال 2017 به دلیل همپوشانی با نام شرکت چینی این پروژه دوباره به neo تغییر نام داده شد. از زمان عرضه موفقیت آمیز neo تا امروز بروز رسانی های زیادی روی آن صورت گرفته تا آن را به یکی از 10 ارز دیجیتال مهم و مهمترین رقیب اتریوم در زمینه قرار دادهای هوشمند تبدیل کند. Neo با پشتیبانی از قرار دادهای هوشمند و DApps ها بسیاری از راه های اتریوم را دنبال میکند . با این حال از نظر مقیاس پذیری ، برنامه نویسی و فلسفه متفاوت است.

سهم بازار اتریوم و Neo

اولین تفاوت اصلی neo و اتریوم سهم بازار است. اتریوم پروژه ای بزرگتر است و دارای تیم بزرگی از توسعه دهندگان است که برای بهبود سیستم عامل تلاش زیادی میکنند. روزانه صدها DApps و قرارداد هوشمند روی بستر اتریوم اجرا میشود. اتریوم یک نیروی غالب در صنعت بلاک چین است. هیچ امتیازی از نظر تصویب در آن تاثیر ندارد. سهم بالای اتریوم از بازار باعث میشود neo از نظر مقیاس کوچک بنظر برسد. با این حال neo یک شرط بندی بزرگ ، بخصوص در بازار آسیا و چین محسوب میشود. آن ها دلایل خوبی برای اینکه از تسلط خود بر بازار آسیا اطمینان داشته باشند ارائه میدهند.در طول ممنوعیت ICO در چین و بحث و گفتگو در مورد تنظیم چینی زنجیره ای ، da hongfei ، بنیان گذار neo ، با مقامات دولت چین در تهیه و اجرای مقررات مشورت کرد.

با توجه به قانون ممنوعیت ICO در چین و بحث و گفتگو در مورد تنظیم چینی زنجیره ای ، dahonfei ، بنیانگذار neo ، با مقامات دولت چین در تهیه و اجرای مقررات مشورت کرد. آن ها با شرکت زیر مجموعه neo on chain که به خوبی با اقتصاد چین در ارتباط است ، یا شرکت های بزرگی مثل مایکروسافت و علی بابا وارد همکاری شده اند تا راه حل های مختلف بلاک چین را تهیه و آزمایش کنند. اتصالات neo در چین آن را در گروه اتریوم قرار نمیدهد ، این خود نوید دهنده این است که neo یک پروژه جدی است و به این زودی ها کنار گذاشته نخواهد شد. مشارکت های خصوصی neo چشمگیر است ، اما بخاطر داشته باشید که اتریوم رهبر مقبولیت توسط شرکت های خصوصی در بازار است. لیست شرکت های بزرگی که جزیی از اتحاد شرکت های اتریوم هستند تکان دهنده است.

استحکام در مقابل سایر زبان ها

قرار دادهای هوشمند بر بستر اتریوم و neo قطعا کد هستند. به همین ترتیب آن ها باید توسط توسعه دهندگان قرار داد هوشمند با زبان برنامه نویسی نوشته شوند. اتریوم برای برنامه نویسی از solarity ، یک زبان برنامه نویسی تاقچه مانند استفاده میکند . استحکام برای توسعه قرار داد هوشمند مزایای خاصی دارد. این زبان برنامه نویسی کاملا جدید و انحصاری شده است و دارای مزایای امنیتی داخلی است. با این وجود نیاز به یادگیری زبان برنامه نویسی جدید ، باعث استرس در افرادی میشود که به قرار دادهای هوشمند علاقه مند شده اند. این خود یکی از موانع پیشرفت پلتفرم است. Neo کار خود را با از بین بردن نیاز برای نوشتن قرار داد هوشمند به زبان برنامه نویسی خاص ، ساده تر کرده . در عوض آن ها دست توسعه دهندگان را برای استفاده از زبان های برنامه نویسی متداول در جهت نوشتن قرار داد هوشمند باز گذاشته اند. این موارد شامل java ، C# و python میشود . پلتفرم neo در برنامه ریزی برای آینده این برنامه قصد دارد با ارائه به روز رسانی های مختلف از زبان های برنامه نویسی بیشتری پشتیبانی کند.این امر باعث مقبولیت بیشتر توسط توسعه دهندگان میشود و هزینه های سوئیچینگ برای افرادی که تازه میخواهند از قراردادهای هوشمند استفاده کنند میشود. این یکی از مهم ترین تفاوت های اتریوم و نئو بود.

توان عملیاتی معاملات

اتریوم مشکلی با مقیاس پذیری شبکه بلاک چین دارد . در حال حاضر ، شبکه اتریوم توانایی حداکثر 15 معامله در ثانیه را داراست. از آنجا که کاربران این شبکه به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرده این مشکل به طرز آزار دهنده ای نمود پیدا میکند. در مواقعی که تقاضا برای شبکه زیاد است ، ماینرها هزینه های گزافی را برای کارمزد قرارداد در بلوک بعدی پرداخت میکنند.ا گر هزینه ای را پرداخت نکنید میتوانید ساعت ها و روزها در انتظار اجرای قرارداد خود بمانید. مشکل مقیاس پذیری اتریوم ناشی از استفاده از اثبات کار بعنوان مکانیسم اجماع است. اثبات کار فقط به اندازه یک بلوک محدود امکانپذیر است. هر گره برای اثبات کار بلاک چین باید کل تاریخچه بلاک چین را لود کند تا امکان اثبات اعتبار آن ممکن شود. بنابراین ، اندازه بلوک باید محدود باشد تا تاریخ معامله سریع رشد نکند. این یک بررسی کامل از اجماع خود در مورد اثبات سهام ، و انرژی لازم برای ایجاد یک بلوک جدید است.

برای حل این مشکل تیم توسعه دهنده در حال بررسی و ایجاد روی برای خرد کردن و پردازش قراردادهای هوشمند بصورت غیر زنجیره ای است.این بزرگترین چالش اتریوم و حل کردن آن برای موفقیت شبکه ضروری است. در مقابل NEO برای مقیاس پذیری بوجود آمده است. ساز و کار اجماع آن به گسل بیزانس مشهور است. DBFT با دیگر مکانیزم های اجماع متفاوت است و امکان وقوع فورک ارز دیجیتال را در شبکه بلاک چین نمیدهد. این این گونه عمل میکند که تمام گره های معتبر در شبکه باید با ایجاد بلوک جدید موافقت کنند . پس از اینکه بلوک جدید ایجاد شد ، هیچ بلوک دیگری نمیتواند به بلوک قبلی مراجعه کند. نهایی در اینجا این معنی را میدهد که گره های موجود در شبکه سابقه بلوک های اخیر را حفظ کنند نه کل زنجیره شبکه را. اندازه بلوک میتواند رشد کند تا تقاضای neo در شبکه حفظ شود . آزمایشات نشان میدهد که شبکه neo میتواند حداکثر تا 1000 معامله در ثانیه را بدون ایجاد shading انجام دهد.

توکن ERC-20 در برابر توکن NEP-5

از دیگر تفاوت های اتریوم و نئو تفاوت در توکن ها است . اتریوم با پروتکل ERC-20 خود ایجاد ارزهای رمزنگاری جدید را استاندارد کرده است. بیشتر توکن های جدید برپایه ERC-20 هستند. این پروتکل تبدیل به یک استاندارد طلایی در زمینه ساخت توکن ها شده است. این نشانه ها از پشتیبانی بسیار خوبی برخوردارند و به راحتی با کیف پول ها ، صرافی و همچنین با یکدیگر ادغام میشوند. جامعه ERC-20 مناسب ترین و مستند ترین استاندارد برای توکن ها است. اما NEO با استاندارد جدید خود موسوم به NEP-5 وارد بازی شده است . NEP-5 بسیاری از همان قوانین و دستورالعمل های مشابه با ERC-20 را دنبال میکند ، اما این مبنای آن براساس بلاک چین neo است. پروژه هایی که به ایجاد DApps ها علاقه دارند اکنون میتوانند ، توکن های بومی NEO مختص به خود را ایجاد کنند. با این وجود NEP-5 هنوز به اندازه ERC-20 مورد پذیرش و مقبولیت واقع شده است . و هنوز نشانه هایی از اینکه توکن هایش سهم بازار توکن های اتریوم را گرفته باشد دیده نشده است. با این حال رشد سریع آن نویدبخش این است که شاهد پیشرفت NEO در زمینه استاندارد سازی پلتفرم خود خواهیم بود.

تفاوت های فلسفی ایجاد

دیگر تفاوت های اتریوم و نئو فلسفه ایجاد هرکدام است . اتریوم و neo دارای شباهت های بسیاری هستند و هر دو میتوانند به توسعه دهندگان در رسیدن به اهدافشان یاری برسانند. اما شاید بزرگترین اخلاف این دو در فلسفه ایجاد آن هاست. اتریوم به درستی ” ابر رایانه غیر متمرکز دنیا ” خوانده شده است. تعدا بیشماری از قراردادها و DApps ها همیشه در اتریوم اجرا میشوند. مهم این نیست که این یک پردازنده عظیم در برنامه ها باشد. هرچیزی که در اتریوم وجود دارد ، در حال کار روی نقاطی است که به سمت ماموریت خود در حرکت است. این مورد اصلی ترین تفاوت های اتریوم و نئو است که هدف هرکدام را مشخص میکند . تیم توسعه قصد دارند مقیاس پذیری و عدم تمرکز این پلتفرم را توسعه دهند. آن ها در تلاشند تا از ایمن و صحیح بودن قرار دادهای هوشمند برنامه نویسان اطمینان حاصل کنند تا از بوجود آمدن کلاهبرداری های عمومی جلوگیری شود و برای اینکار دائما ابزارهای جدیدی توسعه میدهند. از طرف دیگرneo خود را به عنوان بستر اقتصاد هوشمند معرفی کرده است. این یعنی اکوسیستمی یکپارچه از سازمان ها و برنامه های متصل به هم پدید آورده است. NEO با DApps های ثبت شده روی پلتفرم خود مانند شرکا و اعضای یک جامعه مشخص رفتار میکند. تفاوت او فقط میتواند تابعی از مقیاس باشد. اتریوم از neo بزرگتر است ، بنابراین مدیریت ، مراقبت و هدایت چنین جامعه ای دشوارتر است. با این حال برداشت ما این است که نقشه و هدف neo با اتریوم کاملا متفاوت است. Neo دارای جاه طلبی برای دیجیتالی کردن دارایی ها و اشیای مادی دارد و باعث حرکت اقتصاد بطور زنجیره ای میشود. این هدف فقط زمانی محقق میشود که بین DApps ها ، شرکای زنجیره خصوصی از طریق onchain و استاندارهای نظارتی دولت چین نوعی هم افزایی مسالمت آمیز پدید بیاید. اگر neo موفق شود خود را به عنوان پلتفرم DApps های سازگار با سازمان ها رواج دهد ، میواند مستقل شده و خود را به عنوان یک قطب قدرت در زمینه فناوری بلاک چین از زیر سایه اتریوم خارج کند.